Podstawowe kwestie, c.d.

Seria: Jak czytać Biblię, część 4

Poniżej przedstawiamy następne trzy kwestie podstawowe, ważne przy interpretacji Biblii.

4.         Centrum całej Biblii jest Jezus Chrystus

Jezus Chrystus jest centrum historii świata oraz jest centrum Słowa Bożego.

Dlatego należy zadać pytanie: Co dany tekst mówi nam o Jezusie Chrystusie?

To pytanie powinniśmy zadawać przed zastosowaniem tekstu, abyśmy widzieli, że właściwe zastosowanie tekstu zawsze dojdzie do nas przez Jezusa Chrystusa.

Sam Jezus wskazuje na taki sposób interpretacji Biblii:

²⁵ A On rzekł do nich: O głupi i gnuśnego serca, by uwierzyć we wszystko, co powiedzieli prorocy. ²⁶ Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć, by wejść do swojej chwały? ²⁷ I począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach.   Łuk. 24:25-27

Określenia Mojżesz i wszyscy prorocy oraz wszystkie Pisma, oznaczają cały kanon Starego Testamentu.

Tak samo Jezus mówi swoim uczniom:

⁴⁶ I rzekł im: Jest napisane, że Chrystus miał cierpieć i trzeciego dnia zmartwychwstać ⁴⁷ i że, począwszy od Jerozolimy, w imię jego ma być głoszone wszystkim narodom upamiętanie dla odpuszczenia grzechów.  Łuk. 25:46-47

Przykład:   Co opowieść o Dawidzie i Goliacie mówi nam o Chrystusie? W jaki sposób Bóg przygotował tę opowieścią swój lud na przyjście Mesjasza?

•       Bóg wybierze Kogoś większego od Dawida, Który jest naprawdę Mężem według serca Jego; Który będzie prawdziwym Królem ludu Bożego (por. Jan. 12:13).

•       Bóg namaści nadchodzącego Mesjasza i da Mu moc, aby zwyciężył nad największym wrogiem ludu Bożego (szatanem) (por. I Mj. 3:15; Mat. 12:28-29; Rz. 16:20).

•       Żadna moc na ziemi nie może przeciwstawiać się mocy Mesjasza. Chrystus przyjdzie w mocy i chwale, pokona wszystkich wrogów i będzie rządzić na wieczność, jako Król Królów i Pan Panów.

•       Mesjasz będzie, jak Dawid, walczył o chwałę Bożą, w pełnym zaufaniu Boga i nawet odda swoje życie. Po Jego posłuszeństwie aż do śmierci, Bóg Go wywyższy (Fil. 2:8-11).

•       Po zwycięstwie nad wrogami, Chrystus będzie rządził nad Królestwem wiecznym, gdzie będzie pokój, dobrobyt i błogosławieństwo pod Jego panowaniem (Obj. 11:15-17).

•       Jezus już wiele spełnił, ale pełne spełnienie będzie miało miejsce przy Jego powtórnym przyjściu.

5.         Historia zbawienia

Biblia nie tylko informuje, lecz chce, aby czytelnik się zmienił. Celem Biblii jest głoszenie zbawienia ku naszemu dobru i ku Bożej chwale. Przez czytanie Biblii czytelnik poznaje, Kim jest Bóg a kim on sam jest, jako grzesznik w Jego obliczu. Poznaje także, w jaki sposób Bóg reagował i reaguje na grzech i bunt człowieka, mianowicie gniewem i łaską.

Mówiąc o historii zbawienia określamy w jaki sposób Bóg ma relację i działa w ludzkości w różnych okresach historii, aby wykonać swój plan zbawienia w Chrystusie ku Jego chwale. Cała Biblia opowiada historię zbawienia, która kulminuje się w Jezusie Chrystusie (2 Tym. 3:16-17; Heb. 1:1; 2:3; 3:5).

Każdy tekst w Biblii należy czytać w perspektywie historii zbawienia. To znaczy, że przy każdym tekście, który czytamy, należy zadawać pytanie, gdzie w historii zbawienia się znajduje. Tylko jeśli to rozumiemy i rozumiemy jak Bóg w danym okresie historii zbawienia działał, jesteśmy w stanie zrozumieć tekst.

Na przykład należy rozumieć, że wypełnienie Duchem Świętym w Starym Testamencie nie jest dokładnie takie samo jak w Nowym Testamencie. Ofiara i świątynia mają w Starym Testamencie całkiem inne znaczenie niż w Nowym.

Wszystkie te tematy zostaną opracowane w następnych kursach.

Historię zbawienia można krótko podsumować w sposób następujący: stworzenie, upadek, Abraham, Mojżesz, Dawid, wygnanie babilońskie, Jezus Chrystus, zesłanie Ducha Świętego i Kościół, powtórne przyjście Chrystusa, Sąd ostateczny, nowe niebo i ziemia.

Należy mieć świadomość, że my żyjemy w tym samym okresie historii zbawienia jak pierwsi chrześcijanie w czasie apostołów po Zesłaniu Ducha Świętego. To znaczy, że jest więcej różnic między sytuacją pierwszych chrześcijan a ludem Bożym w Starym Testamencie, niż między pierwszymi chrześcijanami a współczesnymi.

Studia tematyczne

Kiedy studiujemy tematycznie (czyli studium o tym, co cała Biblia mówi o pewnym konkretnym temacie), zawsze należy zapytać, co Biblia mówi na ten temat przed upadkiem w grzech (czyli w I Mj. 1-2), oraz w wiecznej nowej ziemi i niebie, czyli po powtórnym przyjściu Chrystusa i Sądzie Ostatecznym (Ks. Objawienia, niektóre fragmenty w księgach prorockich).

6.         Biblia ma wiele tematów, które się rozwijają przez całe Pismo

Biblia stanowi jedność, ponieważ mimo wielu ludzkich autorów, ma jednego autora, Którym jest Bóg, który się objawił poprzez ich słowa. Słowo Boże zawiera wiele tematów, które się rozwijają stopniowo poprzez Biblię. Wiele ważnych tematów całej Biblii znajdujemy już w pierwszych księgach. W ciągu dalszym Biblii widzimy jak te tematy się rozwijają. Np. Pierwsza Księga Biblii mówi bardzo ogólnie o Mesjaszu (np. I Mj. 3:15), w Księdze Samuela czytamy już więcej (np. 2 Sam. 7), a w księgach prorockich jest coraz wyraźniejszym, Kim będzie Mesjasz (np. Izaj. 53). Mimo to, dopiero po zmartwychwstaniu uczniowie zaczęli w pełni rozumieć, Kim jest Mesjasz (Łk. 24; Dz. Ap. 2).   

Tematami Biblijnymi są np. stworzenie, świątynia, pojednanie, kapłan, ofiara, królestwo, wygnanie, wyjście z ucisku, lud Boży, ziemia obiecana, zbawienie, Mesjasz, Jeruzalem, i inne.

Należy zadać pytania dotyczące każdego elementu danego tekstu:

-  Gdzie czytamy w Biblii pierwszy raz o danym temacie?

            -  W jaki sposób temat ten się rozwijał w Biblii?

-  Gdzie dany temat będzie miał koniec lub spełnienie w Biblii?

Te podstawowe kwestie, które tylko w skrócie były przedstawione są ważne, aby zrozumieć i zinterpretować Słowo Boże we właściwy i sprawiedliwy sposób.

W następnych kursach różne aspekty z tych kwestii zostaną bardziej szczegółowo opracowane. 

Artykuł w formacie PDF tutaj

Podstawowe kwestie

Seria: Jak czytać Biblię, część 3

Przy czytaniu i studiowaniu Pisma Świętego musimy mieć świadomość, że każdy poszczególny tekst, który czytamy, należy do całości Biblii. Zbyt łatwo i często chrześcijanie zapominają o tym, aby brać pod uwagą całość przesłania Biblii. Jeśli nie robimy tego, istnieje wielkie niebezpieczeństwo, że źle zrozumiemy i zastosujemy tekst.

Aby pomóc w tym przedstawimy poniżej trzy kwestie, związane z sześcioma pytaniami, które należy zadawać przy czytaniu Biblii.

Poszczególne kwestie zostaną dalej omówione i rozwinięte w następnych kursach.

1.         Biblia jest księgą historyczną

Biblia nie jest abstrakcyjną księgą, lecz powstała w historii ludzkiej i dzieje się w historii ludzkiej.

Biblia nie jest tylko ludzką księgą, jest Słowem Bożym, które zostało objawione w konkretnym okresie historii, konkretnemu historycznemu ludowi. Biblia mówi o prawdziwych historycznych wydarzeniach i o słowach wypowiedzianych przez proroków i innych w konkretnych historycznych sytuacjach.

Aby we właściwy sposób zrozumieć tekst Biblii, należy najpierw zrozumieć, co oznaczał dla pierwszych słuchaczy i czytelników.

Dlaczego musimy zadawać pytanie: Co autor chciał, żeby pierwsi czytelnicy lub słuchacze rozumieli?

Odpowiedź na to pytanie pomaga nam, aby nie zbyt szybko dochodzić do zastosowania i nieprawidłowego użycia tekstu do pewnych sytuacji, lub aby udowodnić coś, czego dany tekst wcale nie udowadnia. Bardzo niebezpieczne jest czytanie pojedynczych wersetów, nie uwzględniając historycznego i literackiego kontekstu danego tekstu.

Rozumienie Biblii, jako księgi historycznej pomaga także zapobiec interpretacji alegorycznej, która zazwyczaj jest fałszywą interpretacją (o tym więcej w dalszym ciągu kursu).

Przykład:   Dawid otrzymuje pancerz i miecz od Saula, aby walczyć przeciw Goliatowi (1 Sam. 17:38-40). Niektórzy interpretują miecz Saula i pięć kamieni, które Dawid sobie wyszukał, w sposób alegoryczny. Wtedy kamienie są np. pięcioma cnotami.

Musimy jednak najpierw wiedzieć, co miecz i pięć kamieni oznaczało dla pierwszych czytelników tekstu, czyli dla Izraela w czasie Dawida. Alegoryczna interpretacja nie pomaga nam zrozumieć tekstu i poza tym wczytujemy w tekst coś, czego tam nie ma.

Jak autor chciał, żebyśmy rozumieli miecz i kamienie?

Prawdziwe znaczenie i zastosowanie: Dawid zaufał Panu (1 Sam. 17:37), nie potrzebował wielkiego miecza, który miał tylko sens dla doświadczonego żołnierza, którym Dawid nie był. Dawid użył broni, którą znał jako pasterz i zaufał Panu.

Biblia jest Słowem Bożym. To oznacza, że tekst może rzeczywiście więcej znaczyć, niż to, co pierwotnie autor chciał przekazać. Tekst może mieć głębsze znaczenie, o którym autor sam jeszcze nie do końca wiedział. W takiej sytuacji jednak Pismo Święte wyjaśnia tekst, musi być jasne z innych miejsc w Biblii, jakie jest głębsze znaczenie.

Alegoria natomiast szuka znaczenia w tekście, którego tam nie ma, i który nie zostaje potwierdzony przez inne teksty w Piśmie Świętym. Jeśli jednak tak jest, musi to być zgodnym z innymi miejscami w Biblii, gdyż Pismo Święte samo siebie wyjaśnia (np. I Mj. 3:15; 27:27).

2.         Oryginalni autorzy Biblii oczekiwali, że czytelnicy reagują na tekst

Jeżeli dzisiaj coś mówimy, też oczekujemy jakiejś reakcji: aprobaty, zgodzenia się, zdziwienia się, wykonania tego, o co prosimy lub co nakazujemy, itd.

Dlatego musimy zadawać pytanie: Jak autor chciał, by czytelnik reagował.

Jakiego zastosowania autor oczekiwał od czytelnika. W jaki sposób tekst miał mieć wpływ na życie pierwszych czytelników, lub zmienić ich życie.

Przykład:   Dawid zaufał Panu; zaufał, że Pan go ochroni i zadziała przez jego broń (pięć kamieni) i da mu zwycięstwo nad wrogiem (1 Sam. 17:37). Tak autor oczekuje, żebyśmy zaufali, że Pan pomoże i ochroni nas przez narzędzie, które mamy i da nam zwycięstwo nad zadaniami, które nam daje.

Przykład:   W Mat. 23:25-28, Jezus potępia faryzeuszów, którzy byli wtedy przywódcami religijnymi Izraela. To jednak nie oznacza, że słowa Jezusa do faryzeuszów dotyczą automatycznie też naszych pastorów i starszych.

3.         Cała Biblia mówi o Bogu

Biblia jest Słowem Bożym, dlatego wszystko w Biblii pochodzi od Boga i mówi o Bogu, nawet w tych księgach i fragmentach, gdzie wyraz Bóg lub Jego imię nie jest wymienione (jak np. Księga Estery).

Dlatego musimy zadawać pytanie: co dany tekst mówi nam o Bogu?

Przykład:   Opowieść o Dawidzie i Goliacie nie jest opowieścią mówiącą tylko o otusze, zachęcając nas do naśladowania Dawida. Taka interpretacja (niestety dość powszechna) nie byłaby niczym innym niż humanizmem skupionym na człowieku.

Tekst nie skupia się na Dawidzie, lecz na Bogu. Dawid zaufał Bogu, a Bóg dał mu otuchę i zwycięstwo (patrz: 1 Sam. 16:13; 17:26, 37, 45, 49-51).

W tekście 1 Sam. 17:38-40 możemy więc odkryć następujące prawdy:

•       Bóg wybrał człowieka według swego serca (1 Sam. 13:14), aby był królem Izraela zamiast Saula.

•       Bóg namaścił i ochronił Dawida, i dał mu siłę, aby pokonać najgorszego wroga ludu Bożego (Goliat).

•       Żadna moc ziemska nie może przeciwstawić się Bogu (por. 1 Sam. 17:4-7). Goliat jest za silny dla każdego człowieka, ale nie dla Boga. Bóg chroni swój lud przed wszystkimi wrogami.

•       Dawid chciał bronić chwały Boga, nie tolerował bluźnierstwa. Zaufał Panu i był gotów oddać swoje życie walcząc z wrogiem Boga. Bóg wynagrodził wierność i posłuszeństwo Dawida (posłuszeństwo do śmierci).

•       Po bitwie z Goliatem, Bóg dał Dawidowi wielką chwałę, ustanowił go królem, pod którego władzą jego lud Boży zaczął żyć w harmonii i pokoju, był błogosławiony pod rządami namaszczonego króla Izraela (por. Jak. 1:12).

Artykuł w formacie PDF tutaj.