Studium
Biblijne
1 Radujcie się w Panu, sprawiedliwi!
Prawym przystoi chwała.
2 Dziękujcie Panu na cytrze!
Grajcie mu na dziesięciostrunnej harfie!
3 Śpiewajcie mu pieśń nową,
Grajcie pięknie z okrzykiem radosnym!
4 Bo słowo Pana jest prawe,
A wszystkie dzieła jego dokonane są w wierności.
5 On miłuje sprawiedliwość i prawo;
Pełna jest ziemia łaski Pana.
6 Słowem Pana uczynione zostały niebiosa,
A tchnieniem ust jego całe wojsko ich.
7 Zbiera jakby w stągwi wody morskie,
Gromadzi w zbiornikach głębiny oceanów.
8 Niech się boi Pana cała ziemia!
Niech drżą przed nim wszyscy mieszkańcy świata!
9 Bo on rzekł - i stało się,
On rozkazał - i stanęło.
10 Pan unicestwił plan narodów,
Wniwecz obrócił zamysły ludów.
11 Plan Pana trwa na wieki,
Zamysły serca jego z pokolenia w pokolenie.
12 Błogosławiony naród, którego Bogiem jest
Pan,
Lud, który wybrał sobie na dziedzictwo.
13 Pan spogląda z nieba, Widzi wszystkich
ludzi.
14 Z miejsca, gdzie przebywa,
Patrzy na wszystkich mieszkańców ziemi,
15 On, który ukształtował serce każdego z
nich,
On, który uważa na wszystkie czyny ich.
16 Nie licznemu wojsku zawdzięcza król swe
zwycięstwo,
Nie swej wielkiej sile zawdzięcza wojownik ocalenie.
17 Koń zawodzi, gdy chodzi o zwycięstwo,
A wielka jego siła nie zapewni człowiekowi ocalenia.
18 Oto oko Pana jest nad tymi, którzy się go
boją,
Nad tymi, którzy spodziewają się łaski jego,
19 Aby ocalić od śmierci dusze ich
I podczas głodu zachować przy życiu.
20 Dusza nasza oczekuje Pana,
On pomocą naszą i tarczą naszą.
21 W nim bowiem raduje się serce nasze,
Bo zaufaliśmy jego świętemu imieniu.
22 Niech spocznie na nas łaska twoja, Panie,
Ponieważ w tobie mamy nadzieję!
Powyższy psalm
jest hymnem, który chwali i uwielbia Boga Stworzyciela, suwerennego Króla,
Sędziego i Zbawiciela.
Bóg jest Panem
i Stworzycielem, dlatego mamy wszelkie powody, aby się w Nim radować i
uwielbiać Go. Hebrajski wyraz tłumaczony, jako radowanie się, ma też skojarzenia z ohreśleniem wykrzykiwanie z radości z powodu zbawienia
od zła (to ten sam wyraz, jak radość z wybawienia z Psalmu 32:7).
Jedyną
odpowiedzią na zbawienie jest radowanie się i uwielbienie.
Słowa i dzieła
Pana są nierozerwalne (w. 4). Słowa Pana nie są pustymi słowami, one są zawsze
skuteczne. Bóg potrzebuje tylko słowa, aby działać. Poprzez swe słowo stworzył
świat i go zbawił. Słowo Jego stało się ciałem, aby nas zbawić (Jan 1:13-14).
Wszystko
istnieje, ponieważ zostało stworzone przez wszechmogącego Boga. Wystarczyło
wypowiedziane przez niego słowo, a wszystko powstało. Bóg nie potrzebował żadnych
substancji, aby coś uczynić, On stworzył za pomocą swego Słowa coś z niczego. On
jest w stanie stworzyć to, co sam zechce.
Całe
stworzenie, cały kosmos, cała przyroda, istnieje, ponieważ Bóg tego chciał. Nie
żyjemy w świecie, który powstał przypadkiem, w którym nigdy nie wiadomo, jak
wszystko dalej bedzie się rozwijać. Na szczęście nie musimy wierzyć powszechnym
kłamstwom teorii ewolucji, która chce, abyśmy wierzyli, że wszystko powstało
przypadkiem. Ewolucja głosi, że jesteśmy tylko rodzajem zwierzęcia, które w
jakiś sposób przypadkiem stało się istotą moralną. Jesteśmy ludźmi, a to nie
przypadek.
To wyzwolenie,
że nie musimy w to wierzyć! Jakiż powód do radości i uwielbienia, że nie powstaliśmy
przypadkiem, lecz zostaliśmy stworzeni przez wszechmogącego dobrego Boga, Który
chciał, abyśmy istnieli, Który chciał, aby cały kosmos istniał w takiej formie,
jaka jest. Nie musimy wierzyć w kłamstwo, dyktowane przez świat, lecz jesteśmy
wolni w Panu. Wiemy i wyznajemy, że Bóg jest Stworzycielem, a tylko przez Jego
słowo wszystko istnieje.
W świecie jest
wiele zła, które nie powstało przez grzech. Bóg jest dobry i stworzył wszystko
dobrze. Wszystko, co Bóg czyni, jest dobre i sprawiedliwe, bo On sam jest
sprawiedliwy i dobry, nie według naszych ludzkich standardów, które są przede
wszystkim egoistyczne, ale według Bożych standardów. Ponieważ Bóg jest dobry i
sprawiedliwy, wszystko, co uczynił jest dobre. Dlatego Bóg też jest Sędzią,
który sądzi, kto jest sprawiedliwy, a kto nie. Któż inny niż sam Stworzyciel
mógłby decydować o dobru i złu w stworzeniu? To nie powszechna deklaracja praw
człowieka, lecz Prawo Boże decyduje o tym, co jest dobre i sprawiedliwe.
To uczy nas pokory.
Człowiek sadzi, że jest w stanie panować nad światem, nad przyrodą. Człowiek jednak
musi się poddać Bogu, bać się Boga (w. 8). Człowiek będzie szczęśliwy tylko
wtedy, gdy naprawdę podda się Bogu, bedzie miał Bożą bojaźń i zaufa Bogu. Jedyne
szczęście człowieka leży w Jego Stwórcy.
Pełna jest
ziemia łaski Pana (w. 5).
Bóg jest nie tylko Stworzycielem, ale i Zarządcą. Pan troszczy się o swoje
stworzenie, nie jest mu obojętne, co się z nim dzieje. Pan troszczy się o
ludzi, ale też o przyrodzę, o wszystko, co stworzył.
Bóg nie tylko
rządzi nad przyrodą, ale też nad ludźmi, nad kulturą i ludzką polityką (w.
10-12). Człowiekowi tylko wydaje się, że jest władcą świata. Ciągle powstają
nowe mocarstwa, silni przywódcy, którzy myślą, że mogą zdobyć świat, i nad nim rządzić.
Zapominają, że ostatecznie Bóg rządzi, a oni podlegają Mu. To Bóg, a nie
człowiek jest właścicielem świata. W jednej chwili Bóg jest w stanie zniszczyć
najpotężniejszych władców, jak uczynił to z królem Nebukadnesarem (Daniel 4:26-34).
Człowiek planuje, ale Bóg decyduje: Serce człowieka
obmyśla jego drogę, lecz Pan kieruje jego krokami (Przypowieści 16:9).
Prorok Izajasz
opracowuje ten temat bardziej obszernie, co stanowi rodzaj komentarza na wersety
tego Psalmu (Izajasz 40-45). Człowiek myśli, że jest wielki i może prawie
wszystko, ale Bóg czyni z niego głupca (Izajasz 44:25-28).
Wielki król
Cyrus myślał, że panuje nad światem, że jest najbardziej potężnym człowiekiem
na świecie (jak pewni współczesni przywódcy), ale był tylko narzędziem w rękach
wszechmogącego Boga, który za jego pomocą zrealizował swój plan. To, że
pozwolił Izraelowi wrócić do Kanaanu, nie było jego wspaniałym pomysłem, lecz
planem suwerennego Boga, który użył Cyrusa do wykonania swego planu (Izajasz
45:1-4 i nast.).
Bóg suwerennie
wybrał naród, jako swój lud, jako swoją własność. Nikt nie może powiedzieć, że
jest to niesprawiedliwym, że wybrał akurat ten naród, a nie inny. Nie wybrał na
podstawie ich wielkości lub wspaniałych czynów, lecz na podstawie swojej łaski
i suwerennej woli. Bóg wybiera, kogo chce. W wybranym narodzie okazała się łaska,
miłosierdzie i troska Boga. Poprzez wybrany naród Izraela, Bóg chciał zbawić
świat, przez Mesjasza, który przyszedł na świat w tym narodzie.
Bóg nie tylko
jest Stworzycielem, ale jest też sprawiedliwym Sędzią (w. 13-19). Niesprawiedliwość
w świecie, w którym żyjemy, nie jest Mu obojetna. Bóg stworzył wszystko według
swoich zamiarów i chce, aby ludzie żyli według Jego woli. Bóg patrzy na świat,
na ludzi, Bóg wie wszystko co czynią, co mówią, co myślą. Bóg zna zamiary
człowieka zanim on sam je poweźmie. Bóg rozumie mechanizmy i motywy działania
człowieka, nawet jeśli człowiek sam siebie nie rozumie. Nic nie możne się przed
Nim ukryć, nawet najskrytsze myśli.
Człowiek
decyduje na podstawie tego, co wie i rozumie, co jest ograniczone. Decyduje,
czy może komuś zaufać na podstawie tego, co widzi i wie, ale nie jest w stanie wiedzieć
wszysto, tylko Bóg widzi serce. Ludzki sędzia musi zdecydować, czy ktoś jest
winny, czy nie na podstawie posiadanych dowodów i faktów, często niekompletnych.
Wszechwiedzący Bóg wie wszystko, znane Mu są wszystkie fakty i dowody, nie
można Go oszukać. Bóg jest sprawiedliwy i nieomylny.
Człowiek
planuje. Przywódcy, parlamenty, prezydenci rozważają i decydują, będąc
przekonanymi, że losy kraju są w ich rękach oraz że ich plany są najlepsze dla
ich krajów. Armia działa, planuje atak lub obronę, i sądzi, że może uczynić, co
zechce, jeśli tylko posiada wystarczającą siłę wojskową.
Zapominają, że
nie oni, lecz ostatecznie Bóg rządzi i sądzi. Nic się nie dzieje bez Jego woli
(por. Mateusza 10:29-31). Lud Boży nie jest wielkim poprzez siłę wojskową lub
mądrych przywódców, lecz tylko dlatego, ponieważ Pan ich wybrał i nimi rządzi.
W świecie,
ten, kto posiada pieniądze, ma wpływ i władzę, ten rządzi i otrzymuje, co zechce,
i może narzucać swoją wolę innym. Zapominają, że kiedyś staną przed Sędzią
Najwyższym. W tej chwili nieprawość i korupcja może rządzić przez ograniczony
czas, dopóki Bóg na to pozwoli (por. Izajasz 10:15; Jeremiasz 27:5). Bóg jednak
patrzy na wszystkich, i w Jego czasie nastąpi Sąd ostateczny.
Oko Pana
jest nad tymi, którzy się Go boją (w. 18), co znaczy, że Bóg troszczy się o swoje dzieci. Cały czas widzi
ich, jest przy nich, chroni ich i daje im, nie koniecznie wszystko, czego sobie
życzą, lecz wszystko, czego potrzebują. Bóg widzi wszystkich i troszczy się o
swoje dzieci (por. V Mojż. / Powt. Prawa 11:2; 1 Królewski 8:29; 2 Kronik
16:9). Nie znaczy to, że zawsze jest łatwo. Nie znaczy to też, że wierzący
zawsze rozumieją, co się dzieje. W oczach świata nie zawsze mają powodzenia,
ale są pewni, że Pan się troszczy o nich. Powodzenie bezbożnych jest tymczasowe,
kiedyś się skończy i spotka ich sąd Boży. Wierzący wie, że czeka na niego
wieczne życie w społeczności z Bogiem w Jego chwale. W związku z tym może
wyznać bez lęku, że Pan jest jego pomocą i tarczą (w. 19).
Wielu buntuje się
na myśl, że Bóg jest wszechmogący. Buntują się przeciwko Niemu i odrzucają Go. Ale jakże możesz odrzucić wszechmogącego
Stworzyciela, Któremu zawdzięczasz wszystko, co masz?
Jedyną prawdziwą
reakcją jest wiara i uwielbienie, jakie widzimy w ostatnich wersetach Psalmu.
Oczekujmy
wszystkiego od Pana. Nawet, jeśli nie rozumiemy, co się wokół nas dzieje, i
dlaczego, ufajmy Jemu. Jesteśmy cierpliwi, ponieważ wiemy, że Pan jest dobry.
On nam pomaga i nas chroni.
Zaufajmy
świętemu imieniu Pana. Jego święte Imię, to znaczy, to, Kim jest Bóg. Bóg nie
jest abstrakcyjnym duchem, lecz jest Bogiem, Który ma imię, z Którym możemy
mieć żywą relację w Chrystusie. Wiemy, Kim On jest, dlatego ufamy Mu.
Zaufanie Panu
oznacza poddanie się Jego woli, nawet wtedy, kiedy nie wszystko idzie dobrze,
kiedy pojawiają się cierpienie i rozczarowanie. Zaufanie Panu oznacza, że
wyznajemy, że Bóg jest Bogiem, a my jesteśmy przez Niego stworzonyni ludźmi, zbuntowanymi
i grzesznymi, ale zbawionymi przez Jezusa Chrystusa.
Żyjmy w tej
nadziei, a kto zaufa Panu i złoży swoją nadzieję w Nim nigdy nie będzie rozczarowany
(Rzymian 5:5).
