20 February 2017

Odnowienie upadłego człowieka



Rozważanie

I ustanowię nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem;ono zdepcze ci głowę, a ty ukąsisz je w piętę.
I Mojżeszowa / Rodazju 3:15

Gdy nadeszło wypełnienie czasu, zesłał Bóg Syna swego, który się narodził z niewiasty i podlegał zakonowi, aby wykupił tych, którzy byli pod zakonem, abyśmy usynowienia dostąpili.
Galacjan 4:4-5

W raju człowiek żył w doskonałej jedności ze Stworzycielem, ale przez swój grzech stracił ten wspaniały stan. Od razu po grzechu Bóg odszukał człowieka i ogłosił mu konsekwencje jego grzechu, czyli karę i przekleństwo. Przez grzech człowiek odłączył się od Boga, pozbawiając się prawa dostępu do Niego. Bóg wypędził go z raju. Człowiek jest duchowo martwy i fizycznie też umrze. Przez swój grzech wszystko zepsuł i znalazł się z własnej winy w beznadziejnej sytuacji.
Jednak Bóg zareagował nie tylko potępieniem i gniewem. Natychmiast po grzechu, Bóg dał mu obietnicę. Bóg powiedział do węża: I ustanowię nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim  potomstwem a jej potomstwem; ono zdepcze ci głowę, a ty ukąsisz je w piętę (I Mojżeszowa 3:15).
W tym okazała się łaska Boża, że nie chciał pozostawiać człowieka w jego nędzy, lecz sam zaoferował ratunek z tej sytuacji. Bóg pocieszył Adama i Ewę, że sam da im zbawienie. Obiecał, że mimo kary i śmierci, narodzi się potomstwo, nowe pokolenie ludzi. Ewa urodziła synów, co jest znakiem łaski Boga. Grzech oznacza śmierć, ale Bóg daje nowe życie, nowe pokolenie, rodzą się Kain i Abel. Z nich narodzą się następne pokolenia, wiele pokoleń później urodzi się Abraham, z którego Bóg uczyni wielki naród. Znowu wiele wieków później urodzi się potomstwo, Dawid, który zostanie namaszczony, jako król ludu Bożego. On otrzyma potwierdzenie obietnicy danej Adamowi i Ewie, w której Bóg dodaje, że ten Potomek, Który zbawi, będzie Królem z rodu Dawida: a gdy dopełnią się dni twoje i zaśniesz ze swoimi ojcami, Ja wzbudzę ci potomka po tobie, który wyjdzie z twego łona, i utrwalę twoje królestwo (2 Samuela 7:14).
Obietnica ta jest znakiem, że Bóg nie zapomniał o swej obietnicy, mimo to, że trwało to tak długo, zanim przyszedł Zbawiciel. Potomek z domu Dawida jest tym samym obiecanym Adamowi i Ewie przez Boga.
Bóg obiecał potomstwo, co znaczy, że Ten, kto zdepcze głowę węża, czyli kto zwycięży i pokona szatana, urodzi się z kobiety, będzie człowiekiem. Jednak, ponieważ Adam poniósł klęskę, potomstwo jego nie byłoby w stanie pokonać skutków grzechu, ponieważ każdy człowiek rodzi się w grzechu. Żaden potomek Adama i Ewy nie spełnił Prawa, wszyscy zgrzeszyli i zasłużyli na śmierć (Rzymian 3:23).
Potrzebne jest potomstwo kobiety pochodzące z nieba (por. Daniel 7:13-14; Rzymian 5:12-19).
Bóg wybrał długą drogę do Jezusa Chrystusa. Zanim Jezus się urodzi, narodzi się wiele potomków Adama i Ewy, grzeszników, nie nadających się do tego, by zbawić lud. Mężowie Boży tacy, jak np. Mojżesz, Jozue, Samuel, Dawid, Eliasz, i inni, którzy służyli Panu, prowadzili lud, byli również grzeszni. Jednocześnie wskazywali na Chrystusa, Potomka, który miał przyjść w Bożym czasie.

Gdy nadeszło wypełnienie czasu, zesłał Bóg Syna swego, który się narodził z niewiasty i podlegał zakonowi, aby wykupił tych, którzy byli pod zakonem, abyśmy usynowienia dostąpili. (Gal. 4:4-5)
Wiele wieków później, w Bożym czasie i po wielu grzechach i cierpieniach, Bóg zesłał swego Syna, który urodził się w małym miasteczku Betlejem z Marii.
Celem Syna było, aby wykupił tych, którzy byli pod zakonem, abyśmy usynowienia dostąpili (Galacjan 4:5). Przez grzech Adama i Ewy, każdy człowiek, który kiedykolwiek się urodził, jest grzesznikiem, jest niewolnikiem grzechu. Człowiek nie jest w stanie nie grzeszyć, grzech nad nim panuje. Przez grzech człowiek stał się sługą szatana, potępionym ku wiecznej śmierci, ku życiu bez Boga. Obietnica potomstwa polega na tym, że Bóg chce uratować człowieka od tego strasznego losu. Potrzebne jest wykupienie z niewolnictwa. Ktoś musi zapłacić karę za nasze grzechy, gdyż człowiek sam nie jest w stanie. Jedynym, kto może zapłacić jest Ten, kto jest człowiekiem, ale bez grzechu. Jezus Chrystus urodził się, jako człowiek z ludzkiej matki, Który jednocześnie jest Bogiem, mającym Ojca w niebie.

Zwycięstwo obiecanego Zbawiciela nie będzie pozbawione cierpienia i walki. Bóg mówi do węża (szatana): ono zdepcze ci głowę, a ty ukąsisz je w piętę (I Mojżeszowa / Rodzaju 3:15b). Ostatecznie potomstwo kobiety zwycięży; zdeptanie głowy oznacza śmierć. Mimo ostatecznego zwycięstwa, wąż ukąsi w piętę, co jest bardzo bolesne, ale nie śmiertelne. Zwycięstwo nastąpi po bolesnej walce i cierpieniu, także Zbawiciel musi najpierw cierpieć (por. Izajasz 53:12; Ew. Łukasza 24:26, 46-47; Rzymian 16:20; 2 Koryntian 1:5-7; 1 Piotra 1:11).
Pan Jezus cierpiał przez całe swe życie, a cierpienie na krzyżu było tak wielkie, że żaden człowiek nie może tego zrozumieć. Po śmierci krzyżowej Jezusa wydawało się, że szatan zwyciężył i że nie ma już nadziei. Jednak było to ‘tylko’ ukąszenie w pietę; po cierpieniu nastąpiło zwycięstwo. Po trzech dniach Jezus udowodnił przez swe zmartwychwstanie, że ostatecznie zwyciężył, że ostatecznie złamał siłę grzechu i szatana. Pokonał ostatniego wroga, którym jest śmierć, która weszedł na świat przez grzech. Dlatego Apostoł Paweł może wołać:
Pochłonięta jest śmierć w zwycięstwie! Gdzież jest, o śmierci, zwycięstwo twoje? Gdzież jest, o śmierci, żądło twoje? (56) A żądłem śmierci jest grzech, a mocą grzechu jest zakon; ale Bogu niech będą dzięki, który nam daje zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa (1 Koryntian 15:54b-57).

W raju Bóg obiecał człowiekowi potomstwo, które zwycięży, aby człowiek był szczęśliwy i znowu żył z Bogiem. Stworzyciel nie pozwoli na ostateczne zniszczenie Jego stworzenia. Bóg stworzył człowieka, aby żył w bliskiej relacji z Nim, jako Jego obraz. Obiecał Potomstwo, aby znowu człowiek mógł żyć z Bogiem.
Apostoł Paweł określa to w taki sposób: aby wykupił tych, którzy byli pod zakonem, abyśmy usynowienia dostąpili (Galacjan 4:5). Chrystus wykupił wierzących, to znaczy, że wierzący stali się Jego własnością. Celem tego było usynowienie, adoptowanie, jako dzieci. Bóg chce, żebyśmy żyli w najbliższej relacji z Nim, jaką znamy; relacji rodzic – dziecko. Jako dziecko współdziedziczymy wszystko, co Chrystusowe, będziemy razem z Nim rządzić nad stworzeniem, zgodnie z celem, do którego Bóg stworzył człowieka (I Mojżeszowa / Rodzaju 1:28-29; 2 Tymoteusza 2:11-13; por. Rzymian 8:17).
To całkowicie i wyłącznie dzieło Boże, człowiek nic nie może tu uczynić. Gdyby od nas zależało, szatan by zwyciężył, dlatego dziękujemy i uwielbiamy Boga, że nie pozwolił na to, lecz chciał nas zbawić z powodu swojej nieskończonej łaski.