Studium Biblijne
Na tym zaś polega życie wieczne, aby poznali Ciebie,
jedynego prawdziwego Boga
i Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.
Tekst ten jest fragmentem modlitwy pożegnalnej Jezusa.
Wcześniej Jezus świętował ze swoimi uczniami Paschę w Jerozolimie. Prawdopodobnie
Jezus znajduje się teraz ze swoimi uczniami na Górze Oliwnej, z której rozciąga
się widok na Jerozolimę. Kilka godzin później, Jezus zostanie aresztowany.
Są to więc ostatnie chwile z uczniami. Powyższa modlitwa
jest modlitwą pożegnalną, nazywaną też „duchowym testamentem Jezusa”, lub „modlitwą
kapłańską”.
Nadchodzi godzina decydująca: cierpienie i śmierć Jezusa,
w której poniesie cały ciężar grzechów. Bóg i Jezus zostaną uwielbieni.
Jezus otrzymał władzę, aby dać ludziom życie wieczne (Ew.
wg Jana 17,2).
Oznacza to, że On jest w stanie dać wieczne życie właśnie
przez swoją śmierć na krzyżu i przez swoje zmartwychwstanie. Tylko dzięki Jezusowi
Chrystusowi mamy dostęp do wiecznego życia.
Czym zatem jest wieczne życie? Wyjaśnienie znajdujemy w
tymże wersecie:
Na tym zaś polega życie wieczne, aby poznali Ciebie,
jedynego prawdziwego Boga
i Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.
To nie definicja wiecznego życia. Raczej opis, jakie jest
życie wieczne, jaki ma charakter. Wyraz życie wieczne nie oznacza określenia
długości życia (życie bez końca), lecz raczej określenie jakości życia. Oznacza
to życie w poznawaniu Boga przez Jezusa Chrystusa, życie w bliskości z Bogiem.
Życie, takie jakiego by Stwórca-Dawca życia oczekiwał. Życie, w pełnym poznaniu
Boga przez Jezusa Chrystusa.
Jeśli mówimy, że znamy kogoś, kto pełni jakąś funkcję
publiczną, rozmiemy przez to, że wiemy kim on jest, jak się nazywa, jak
wygląda, znamy też czasami jego poglądy na różne tematy. Ale czy możemy
powiedzieć, że naprawdę go znamy? Nie. Posiadamy pewną wiedzę o nim, pomimo, że
nigdy go nie spotkaliśmy. Nie znamy go w taki sposób, jak znamy członków
własnej rodziny, czy naszych przyjaciół.
Poznać kogoś, to znaczy mieć relację z kimś, spędzić dużo
czasu z kimś. Oznacza to także, że ten drugi jest otwarty wobec mnie, ufa mi, podobnie
jak ja jestem otwarty na niego i ufam mu.
Jeśli Biblia mówi o poznaniu Boga, chodzi właśnie o
poznanie w kontekście relacji z Bogiem. Poznanie Boga w Biblii nie ogranicza
się tylko do wiedzy o nim i o jego poglądach. Nie ogranicza się tylko do wiedzy
intelektualnej, faktycznej. Naturalnie, wiedza ta jest niezwykle ważna, ale
poznanie Boga jest czymś więcej.
Słowo poznanie zawiera zawsze w sobie – zgodnie z Biblią
- relację, bliską relację. Poznanie, to przebywanie z kimś.
Myślimy często, że dokładnie wiemy kim jest Bóg. Czasami
myślimy, że znamy Boga, że wiemy kim i jaki On jest, ale okazuje się, że jest
to nasz własny obraz Boga, który niekoniecznie zgadza się tym, co Bóg sam o sobie
objawił. Kiedyś ludzie posiadali posągi swoich bogów. My – współcześni - też nie
jesteśmy od nich wolni.
Posągiem może być właśnie nasz własny, prywatny, ale
fałszywy obraz Boga.
Jeśli na przykład uważamy, że Bóg jest tylko miłością,
więc nie jest możliwe piekło. Albo jeśli uważamy, że Bóg wymaga od nas
spełniania uczynków, aby zapewnić sobie dobre miejsce u Niego.
To są fałszywe obrazy Boga i jeśli z nimi żyjemy może być
tak, że właściwie nie znamy Boga takim, jakim On sam się objawił.
Jaki i kim zatem jest Bóg? Aby tego się dowiedzieć,
musimy z Nim przebywać, przebywać z Nim poprzez czytanie Jego Słowa i przez
modlitwy.
W Słowie Bóg objawił się, w Słowie Bóg dał się poznać.
Czytamy, że Bóg jest Stwórcą, który dokonał stworzenia wszystkiego,
co istnieje. Czytamy, o raju, w którym chciał żyć we wspólnocie z Adamem i Ewą.
Czytamy, że Bóg gniewa się z powodu grzechu, ale równocześnie jest On miłością,
gdy chcąc mimo wszystko uratować ich troszczy się o nich, dając im ubranie (Ks.
Rodzaju 3, 21).
Objawia się Mojżeszowi: Jam jest Bóg ojca twego, Bóg
Abrahama, Bóg Izaaka, Bóg Jakuba. (Ks. Wyjścia 3, 6), co oznacza, że jest
Bogiem, który chce mieć bliską relację z ludźmi, podobnie jaką miał z
Abrahamem, Izaakiem i Jakubem.
Czytamy jak Bóg objawił Mojżeszowi swoje imię: Jestem,
który jestem (Ks. Wejścia 3, 14), co można też tłumaczyć następująco:
Jestem kim będę lub: jestem dla Ciebie.
Bóg jest tym, który jest, który jest zawsze, który jest
dla swoich ludzi.
Na początku Dekalogu, Bóg mówi znowu, kim jest: Jam jest
Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli (Ks.
Wejścia 20, 1).
Bóg pragnie nas wyzwolić, Bóg chce abyśmy żyli wolni i
szczęśliwi. Podobnie jak wyzwolił swój lud z Egiptu, a potem wiele razy wyzwoli
go z rąk nieprzyjaciół, tak Bóg chce wyzwolić nas od grzechu. Bóg chce, abyśmy
żyli tak, jak zaplanował Życie: życie szczęśliwe z Nim i wolne od grzechu.
Podaje jednak warunki, o czym czytamy w dalszych
wersetach Dekalogu. Wolność nie oznacza życia według własnego upodobania człowieka,
ale oznacza życie według woli Bożej, czyli życie z Bogiem.
Poznać Boga jest prawdziwym życiem. Bez Boga nie można
żyć, bo to On jest dawcą życia. Życie bez Boga oznacza odrzucenie dawcy
własnego życia, oznacza duchowe samobójstwo.
Boga poznajemy poprzez Jego słowa. A Słowo stało się ciałem
(Ew. Jana 1, 14). Ostatecznie Bóg objawił się w Jezusie, swym Synu, który stał
się człowiekiem i mieszkał wśród nas na ziemi. Stał się jednym z nas.
Tylko przez Jezusa prowadzi jedyna droga do Boga. Nie ma
innej drogi do Niego, chociaż wielu ludzi i wiele religii naucza, że do Boga można
dotrzeć innymi drogami.
Sam Jezus mówi: Ja jestem droga i prawda, i żywot,
nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie (Ew. Jana 14, 6).
Dla wielu okazuje się to trudne. Zadają sobie pytanie:
dlaczego tylko przez Jezusa można dojść, poznać Boga? Dlaczego tylko przez niego
mogę iść moją drogą do Boga? Dlaczego inne drogi nie mogą być równie dobre?
Bóg, który nas stworzył i dał nam życie, który chce żyć w
relacji z nami, właśnie tak nam się objawił – przez swego Syna.
Jak możemy przez Jezusa Chrystusa przyjść do Boga? Tylko
przez wiarę w Niego.
Przez wiarę poznajemy Jezusa i przez Niego Boga Ojca. Wiara
zawiera wiedzę o Bogu, wiedzę kim on jest i co On uczynił dla nas.
Ale to nie wszystko. Wiara oznacza również zaufanie. Zaufanie,
że Bóg jest rzeczywiście tym, Kim mówi, że jest, całkowite przekonanie Mu. Zaufanie,
które powoduje, że poddaję się memu Stwórcy. Podobnie jak ufam dobremu przyjacielowi
(a nawet o wiele mocniej) mogę zaufać Bogu. To często trudne dla nas, ale Bóg
daje nam wiarę. Przez Jezusa stało się to możliwe.
W ten sposób przez Jezusa mamy dostęp do Boga i
otrzymujemy wieczne życie.
Życie z Bogiem i Jezusem Chrystusem.
