Psalm 32

 ¹ Dawidowy. Pieśń pouczająca.

Błogosławiony ten, któremu odpuszczono występek,

Którego grzech został zakryty! 

² Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie poczytuje winy,

A w duchu jego nie ma obłudy! 

³ Gdy milczałem, schły kości moje

Od błagalnego wołania przez cały dzień. 

⁴ Bo we dnie i w nocy ciążyła na mnie ręka twoja,

Siła moja zanikła jak podczas upałów letnich. Sela. 

⁵ Grzech mój wyznałem tobie

I winy mojej nie ukryłem.

Rzekłem: Wyznam występki moje Panu;

Wtedy Ty odpuściłeś winę grzechu mego. Sela. 

⁶ Niech modli się do ciebie każdy pobożny w czasie niedoli,

Gdy wyleją wielkie wody, do niego nie dotrą. 

⁷ Ty jesteś ochroną moją, strzeżesz mnie od ucisku,

Otaczasz mnie radością wybawienia. Sela. 

⁸ Pouczę ciebie i wskażę ci drogę, którą masz iść;

Będę ci służył radą, a oko moje spocznie na tobie. 

⁹ Nie bądźcie nierozumni jak koń i jak muł,

Które wędzidłem i uzdą trzeba wstrzymywać, aby się nie zbliżały. 

¹⁰ Bezbożny ma mnóstwo cierpień,

Kto zaś ufa Panu, tego łaska otacza. 

¹¹ Weselcie się w Panu i radujcie się sprawiedliwi!

Śpiewajcie radośnie wszyscy prawego serca!

 

Psalm 32, jak podaje tytuł, jest pieśnią pouczającą (hebr. maskil). To psalm z tradycji literatury mądrościowej (wiersze i pieśni, nauczające lud o Bogu i życiu).  

To jeden z psalmów pokutnych (tak jak Psalm 6, 32, 51, 139 i 143).

 

Psalm zapewnia Boże przebaczenie dla tych, którzy wyznają swoje grzechy.

Zawiera język typowy dla literatury mądrościowej (w. 1-2, w. 8, w. 10).

 

Psalm 32:1-2

Błogosławieństwo jest jednym z głównych tematów Biblii. Bóg błogosławi tych, którzy Go słuchają i do Niego należą. Wyraz tłumaczony tu jako błogosławiony, w Psalmie 1 przetłumaczony został jako szczęśliwy, co też można byłoby tłumaczyć Błogosławiony mąż, który nie idzie za radą bezbożnych (Psalm 1:1), lub Szczęśliwy ten, …(Psalm 32:1, 2)

Błogosławieństwo kojarzy się w Biblii ze szczęściem, radością, dobrobytem, zdrowiem, w skrócie, wszystkim, co jest dobre.

 

W tych wersetach znajdujemy trzy wyrazy określające grzech:

-   występek, co oznacza po hebrajsku: bunt i nielojalność wobec Boga.

-   grzech, co oznacza po hebrajsku: czyn, który (celowo) nie trafia w cel.

-   wina, co oznacza po hebrajsku: zniekształcony lub zły czyn, zazwyczaj świadomy.

Nie chodzi tu o trzy różne rodzaje grzechu. Powyższe wyrazy są częściowo synonimami i razem opisują, czym jest grzech. Grzech oznacza nie tylko czynienie czegoś złego, ale również bunt lub rewolucję, czyli nieznanie swego miejsca, nie uznawanie autorytetu i władzy Boga. Grzech oznacza też, że nie potrafimy czynić tego, co powinniśmy. Aby dobrze zrozumieć ten hebrajski wyraz można byłoby obrazowo przedstawić go w następujący sposób: myśliwy, chcący zastrzelić jelenia świadomie kompletnie strzela obok, czyli nie spełnia tego, czego oczekiwano od niego. Grzech oznacza, że jesteśmy winni wobec Boga, najwyższego Króla i Sędziego, co jest jednoznaczne z tym, że zasłużyliśmy na karę.  

 

W tych wersetach znajdujemy trzy różne czasowniki opisujące czym jest przebaczenie lub odpuszczenie grzechów:

-   odpuścić, dosłownie wynieść lub znieść, co oznacza zlikwidowanie grzechu oraz zlikwidowanie wspomnienia o nim.

-   Zakryć, co oznacza po hebrajsku czyn pojednania (pokuta) w którym grzesznik zostaje pojednany a Pan już nie używa tego grzechu w oskarżeniu.

-   nie poczytywać, lub nie liczyć, co określa Boże nastawienie wobec grzesznika. Bóg nie liczy nam naszych grzechów i winy, czyli traktuje nas tak, jakbyśmy w ogóle ich nie dokonali.

Mądrość: Bóg błogosławi człowieka, który w duchu jest szczery à Bóg zna serce człowieka i wie, czy jego żal jest szczery czy nie.

 

Już w Starym Testamencie, przed ofiarą Chrystusa na krzyżu, istniała realna radość z powodu prawdziwego przebaczenia grzechów i usprawiedliwienia grzesznika przez Boga.

Apostoł Paweł cytuje ten właśnie werset, aby wyjaśnić co to znaczy, że Bóg nam poczytuje sprawiedliwość: Bóg traktuje nas jako sprawiedliwych, deklarując nas sprawiedliwymi, mimo, że sami z siebie nimi nie jesteśmy. Sprawiedliwość wobec Boga jest darem łaski, nie czymś, co sami z siebie możemy ‘wyprodukować’ (Rz. 4:6-8; por. I Mj. 15:6). Nie oznacza to, że nie ma znaczenia, czy mniej grzeszymy (Rz. 6:1).

To przebaczenie - nie poczytywanie naszych grzechów oznacza błogosławieństwo. Bóg nie błogosławi człowieka, który po prostu stara się być dobrym, ale błogosławi temu, który ma czyste serce, który wie kim jest wobec Boga i Kim jest Bóg, który jest świadomy, że jest grzesznikiem i szczerze żałuje swych grzechów, wierząc w łaskę Bożą i ufa Bogu.

 

Psalm 32:3-5

W następnych wersetach Psalmista opisuje skutki grzechu na podstawie własnych doświadczeń. Chodzi tu o doświadczenia Dawida po grzechu z Batszebą (2 Sam. 11-12; por. 1 Kor. 11:30).

Obrazowym językiem (czyli metaforycznie) autor opisuje poczucie grzesznika, jeśli nie wyznaje swoich grzechów Bogu. Przypomina to wizję proroka Ezechiela, który widział dolinę pełną suchych kości (Ez. 37). Suche kości wskazują na beznadziejną sytuację, w której znajduje się Psalmista.

Obraz ten stanowi całkowite przeciwieństwo do Psalmu 1:3: Szczęśliwy mąż…. Będzie jak drzewo zasadzone nad strumieniami wód, wydając owoc we właściwym czasie (Psalm 1:1, 3).

 

Tekst powtarza tu te same czasowniki z wersetów 1-2 (w innej kolejności) określając grzech. Zostaną teraz połączone z trzema wyrazami określającymi przebaczenie:

-   uznać, co oznacza w hebrajskim języku czynić znane, objawić.

-   nie ukryć, co pochodzi z tego samego rdzenia czasownika i oznacza zakryć w sensie pokuty, pojednania (Czasownik ten jest używany również w III. Mj. 16).

-   wyznać

Grzesznik nosi wielki ciężar i jest daleki od błogosławieństwa. Dopiero po wyznaniu grzechów nastąpi ulga i dopiero wyznanie winy otworzy drogę do błogosławieństwa.

 

Psalm 32:6-7

Cierpienie niekoniecznie musi być skutkiem własnego grzechu lub skutkiem karcenia. Mimo to, cierpienie zawsze jest okazją, aby przyjść do Boga, gdyż u Niego jest schronienie dla pobożnych.

U Boga jest bezpieczeństwo a zagrożenie nie jest naprawdę zagrożeniem.

Psalmista znowu używa obrazowego języka: Gdy wyleją wielkie wody – jest to obraz wadi, która po mocnych deszczach wypełnia się w gwałtowny sposób biorąc wszystko ze sobą, co jest na jej drodze.

 

Psalm 32:8 – obietnica mądrości

Teraz Pan sam mówi do pobożnego (czyli, Psalmista cytuje Pana).

Znowu mamy tu trzy czasowniki, które są mniej więcej synonimami:

-   pouczyć, co oznacza w hebrajskim: dać wgląd, spowodować, że ktoś zrozumie.

-   wskazać, co można też tłumaczyć jako nauczyć. Wyraz Tora (Prawo) jest związany z tym czasownikiem. Tora - można też tłumaczyć jako nauczanie, instrukcja i tym podobne.

-   służyć radą

Pan jest groźny dla bezbożnika, ale dla grzesznika, który woła do Niego i wyznaje swoje grzechy, Pan jest bliski, poucza i naucza go, by zrozumiał drogi Pana, prowadzące do prawdziwego szczęścia. Jego słowo jest pełne nauczania i rady dla człowieka. 

 

Psalm 32:9-10

Psalmista rozwija opis obietnicy Pana poprzez następne obrazy (metafory), tym razem wzięte ze świata przyrody.

Koń i muł są użytecznymi tylko wtedy, jeśli są hamowane i kierowane za pomocą wędzidła. Tak samo człowiek potrzebuje wędzidła ‘mądrości’, aby być ‘użytecznym’. Oznacza to dyscyplinowanie, co może być bolesne. Tak jak zastosowanie wędzidła jest bolesne dla konia, nieposłusznemu właścicielowi, tak jest bolesne dla człowieka, który nie chce słuchać mądrych rad Pana.

Boże karcenie jest bolesne, ale należy być wdzięcznym za to, jeśli Bóg nas w ten sposób koryguje.

Psalmista podkreśla tu, jak często to widzimy w Biblii, kontrast między bezbożnym i pobożnym (w. 9, por. np. Psalm 1). Dlatego zachęca wierzącego, aby szukał Bożej mądrości przez przykład własnego doświadczenia (w. 3-5), objawienia Bożego (w. 8) oraz przykład z przyrody (w. 9).

 

Psalm 32:11

Pobożny człowiek jest błogosławiony, doświadcza Bożej miłości, ochrony, prowadzenia, przebaczenia grzechów i pojednania z Bogiem. Innymi słowami, człowiek, który przez swój grzech i bunt stracił relacje z Bogiem i został wypędzony z raju oraz pozbawiony obecności Bożej, może po wyznaniu grzechów znowu doświadczyć bliskości swego Stworzyciela oraz jego łaski, miłosierdzia i miłości, może znowu być w raju, co Biblia nazywa błogosławieństwem. Mimo grzechu, wierzący może mieć pewność Bożego przebaczenia.

W związku z tym wierzący powinien się zawsze radować (por. Psalm 5:11; 33:1; Fil. 3:1; 4:1; 1 Tes. 5:16).

 

Mimo to, że w Psalmie nie czytamy bezpośrednio o Jezusie Chrystusie, jasnym jest, że tu jest Ewangelia. Pojednanie z Bogiem i błogosławieństwo z tym związane stało się możliwym, ponieważ Jezus Chrystus, Syn Boży, stał się człowiekiem, aby ponieść ciężar naszych grzechów oraz karę za nie. Nasz grzech jest poważny a Bóg jest sprawiedliwy, dlatego wymaga zapłacenia kary. Jezus Chrystus uczynił to, czego my nie bylibyśmy w stanie uczynić – poniósł karę na krzyżu za nasze grzechy . Dlatego jest nadzieja. Bóg przebaczył nam nasze grzechy i nie poczytuje naszych win tylko ze względu na ofiarę Jezusa Chrystusa. Dlatego wierzący w Chrystusa może się radować, gdyż jest błogosławiony: czeka go przyszłość na nowej ziemi w chwale Bożej.