Wola Boża
Wola Boża dotycząca zbawienia ludzi ma jeszcze jeden aspekt. Biblia mówi na
dwa sposoby o woli Bożej. Czytamy o objawionej woli Bożej oraz o tajemniczej
woli Bożej. Objawioną wolą jest to, co Bóg w wyraźny sposób objawił w Biblii,
na przykład w Prawie Mojżeszowym, w kazaniu na górze i wielu innych miejscach.
Jest to to, co Bóg od nas chce, jak mamy żyć. Bóg chce, abyśmy przestali grzeszyć
i żyli świętym życiem. Niestety, żaden wierzący nie przestał całkowicie grzeszyć,
mimo faktu, że wola Boga jest bardzo wyraźna. Codziennie przeciwdziałamy Jego woli.
Biblia mówi też o ukrytej, tajemniczej woli Bożej. To Jego ustanowienie, Jego
plan dla świata, dla ludu Bożego oraz dla każdego człowieka. Nic nie dzieje się
przypadkowo, Bóg ma wszystko pod kontrolą, nawet jeśli nic z tego nie
rozumiemy. To jest wola Boża, która zawsze się spełni. Często nie rozumiemy tej
woli i nie możemy w żaden sposób zrozumieć i wyjaśnić, dlaczego jest jak jest.
Nie możemy wyjaśnić, dlaczego Bóg wybrał akurat taką a nie inną drogę zbawienia
- przez śmierć na krzyżu. Nie możemy też w żaden sposób wyjaśnić, dlaczego
podczas głoszenia Ewangelii tylko niektórzy się nawracają, a większość
zazwyczaj jest obojętna. To jest wola Boża, gdyż On wybrał i ustanowił, kto
jest zbawiony. To wola Boża, której w żaden sposób nie jesteśmy w stanie
przeciwdziałać.
W wielu miejscach Biblii czytamy o woli Bożej (np. Ef.1:4-5; 2
Tym. 1:9; 2 Tes. 2:13;
Jan 6:44; Mal. 1:2-3; V Mj. 7:6; 1 Piotra 2:9; Rzymian 9:1-33).
Wola Boża jest tajemnicą i często jest przez nas nie rozumiana. Bóg pozwala
na grzech mimo faktu, że jest to przekroczeniem Jego Prawa i obraza Jego Osoby.
Bóg pozwala na prześladowanie swego ludu. To część Jego planu, którego nam nie
objawił w szczegółach.
Bóg pozwolił na to, by Judasz zdradził Jezusa, co było strasznym grzechem,
do którego szatan go skłonił (Łk. 22:3), ale też czytamy, że Jezus został
wydany według powziętego z góry Bożego postanowienia i planu (Dz. Ap.
2:23). Bóg jest suwerenny, co nie oznacza, że na świecie nie ma grzechu, ale niewątpliwie
nic nie dzieje się, jeśli On tego nie chce. Przy tym Bóg nigdy nie jest
odpowiedzialny za grzech (por. Dz.Ap. 4:27-28). To jedna z największych
tajemnic naszego życia, której nie możemy zrozumieć, lecz musimy uwierzyć i ją przyjąć.
Tu (w. 4) Apostoł Paweł pisze o objawionej woli Bożej. Bóg chce, aby każdy
człowiek został zbawiony, tak samo jak Bóg chce, by człowiek nie grzeszył, był
święty i sprawiedliwy. Każdy jednak może dostrzec, że niestety nie każdy
człowiek jest zbawionym.
Wybranie
Jeżeli nie chcesz przyjąć, że Biblia mówi na dwa sposoby o woli Bożej, musisz
albo uznać, że Boża wola nie zawsze się spełnia (jednak nie wszyscy się
nawrócą, człowiek nie żyje wg woli Bożej), co oznacza, że nie możesz wyznać, że
Bóg jest suwerenny.
Albo musisz stwierdzić, że wszyscy ludzi zostaną zbawieni (nauka, która
niestety jest dość powszechna w pewnych kościołach), skoro taka jest wola Boża.
Biblia z pewnością nie naucza, że wszyscy ludzie na ziemi zostaną zbawieni.
W innych miejscach listu Paweł wyraźnie stwierdza, że nie wszyscy są zbawieni
(1 Tym. 4:1; 5:24; 6:10; por. Mat. 25:30, 41, 46; Obj. 14:9-11).
Wielu chrześcijan (Arminianie) twierdzi, że Bóg chce przede wszystkim, żeby
człowiek był wolny, bo tylko wtedy może istnieć prawdziwa miłość. Dlatego musi
pozwolić, by niektórzy odrzucili Jego ofertę zbawienia.
Inni (kalwiniści lub reformowani) twierdzą, że Bóg chce przede wszystkim
objawić swoją chwałę (Rz. 9:22-23), która skutkuje w wybraniu na podstawie Jego
łaski, a nie na podstawie jakichkolwiek zasług lub decyzji człowieka (Rz.
9:15-18).
Tekst, który studiujemy, uczy, że Bóg zaoferował zbawienie każdemu
człowiekowi. Jednak nie oznacza to, że każdy człowiek rzeczywiście zostanie
zbawiony. Człowiek z natury, z powodu swojego grzechu, nie jest w stanie przyjąć
Bożej oferty zbawienia. Do przyjęcia Ewangelii i zbawienia może skłonić go jedynie
Duch Święty.
Bóg wybrał człowieka i Jego pragnieniem jest, aby każdy był zbawiony i żył
świętym życiem ku Jego chwale.
To, że Bóg wybrał nas, a nie my wybraliśmy Boga, jest trudne i bolesne;
czyni nas tak małymi i bezmocnymi a Boga tak wielkim i wszechmocnym.
Jednocześnie jest to ogromnym pocieszeniem dla wierzącego: zanim Bóg zaczął stwarzać
świat już myślał o tobie i wybrał ciebie. Dlatego możesz mieć pewność zbawienia,
gdyż nie zależy ono od twej siły i mądrości (czy wybierasz Boga czy nie), lecz
całkowicie od łaskawego wyboru dokonanego przez Boga.
Bóg nie objawił nam wszystkiego. Nie objawił nam, kto jest wybrany a kto
nie. Dlatego musimy modlić się za wszystkich i głosić wszystkim na świecie
Ewangelię.
To, co jest zakryte, należy do Pana, Boga
naszego, a co jest jawne, do nas i do naszych synów po wieczne czasy, abyśmy
wypełniali wszystkie słowa tego zakonu (V Mj. 29:28).
Poznanie Prawdy
Można w różny sposób określić proces zbawienia (na nowo narodzenie się, uwierzenie,
nawrócenie). Tu Apostoł Paweł określa to, jako poznanie prawdy (w. 4). Oznacza
to kognitywny proces poznania, wiedzę, a nie poczucie prawdy. Paweł pisze częściej
o poznaniu prawdy (np.: 1 Tym. 2:4; 2 Tym. 2:25; 3:7; Tyt. 1:1). W tych
kontekstach mówi o nawróceniu, jako racjonalnej (rozsądnej, rozumnej) decyzji,
aby przyjąć prawdę. Dzisiaj zbyt często wiara jest czymś niewiele większym niż uczucia.
Sposób, w jaki ludzie opisują swoje nawrócenie i życie z Bogiem (‘świadectwo’)
często podkreśla przede wszystkim (subiektywne) emocje i doświadczenia. Można
odnieść wrażenie, że bycie chrześcijaninem jest przede wszystkim sprawą uczuć i
doświadczenia.
Apostoł jednak podkreśla i tu, i w innych miejscach, że bycie chrześcijaninem
oznacza poznanie, zrozumienie i przyjęcie prawdy. Wiara posiada ważny element
intelektualny.
Nie wyklucza to oczywiście uczuć i doświadczenia, ale trzeba rozumieć, że są
one subiektywne. Prawda natomiast jest obiektywna i absolutna. Nie możemy
budować naszej wiary i zbawienia na naszych uczuciach i doświadczeniach, ale
musimy budować tylko i wyłącznie na jedynej Prawdzie Bożej.
Prawda Biblii jest unikalna, jedyna i nietolerancyjna wobec innych ‘prawd’.
Jedyna Prawda Biblijna wyklucza wszystko, co mówi coś innego. Nie ma miejsca
dla innych religii, dla tolerancji w nauce lub praktyce kościelnej.
W Imperium Rzymskim I wieku podobnie, jak dzisiaj panowała kultura
tolerancji (wielu bogów obok siebie) oraz nacisk społeczny, aby akceptować
pewne rzeczy, których wymagało państwo. W Efezie istniał np. kult cesarski, ale
też kult Artemidy, będące fałszem i pochodzące od szatana. Współcześnie jest to
tzw. tolerancja, która zazwyczaj jest bardzo nietolerancyjna wobec tych, którzy
mają inne zdanie. Wiele państw wywiera naciski na swych obywateli, aby
tolerowali homoseksualistów, niemoralność seksualną, by religia była jedynie
sprawą prywatną. Słowo Boże uczy, że istnieje tylko jedna Prawda, mianowicie,
że jest tylko jeden Bóg i tylko przez Jezusa możemy dostąpić wiecznego życia, nie
ma innych bogów i innych dróg prowadzących do zbawienia.
Prawda jest Bożym objawieniem, które ma jedyny autorytet. W Listach
Apostoła Pawła Prawda często jest synonimem Ewangelii (por. 1 Tym. 3:15; 4;3; 2
Tym. 2:15, 18, 25; 3:7-8; 4:4; Tyt. 1:1, 14).
Aby być zbawionymi musimy poznać i zrozumieć prawdę: że jesteśmy grzesznikami,
buntownikami, zasługujacymi na wieczne potępienie. Tylko i wyłącznie przez
Jezusa Chrystusa możemy być zbawionymi, ale to wiąże się z poddaniem się Jemu i
życie świętym życiem. To nie są emocje i doświadczenia, lecz absolutna i
obiektywna Prawda Słowa Bożego.
Jeden Bóg i jeden Pośrednik
Apostoł Paweł ponownie nawiązuje do Starego Testamentu, szczególnie do
podstawowego wyznania wiary Izraela: Słuchaj, Izraelu! Pan jest Bogiem
naszym, Pan jedynie! (V Mj. 6:4). To, że Bóg jest jeden, zaprzecza istnieniu
wszelkich innych bogów. Ani Artemida, ani cesarz, ani którykolwiek z panteonu
bogów greckich rzymskich nie jest bogiem. Nikt lub nic nie może być na
pierwszym miejscu w twoim życiu niż tylko wszechmogący Bóg.
Logicznym skutkiem tego twierdzenia jest, że zbawienie dla wszystkich ludzi
jest możliwe tylko przez tego jednego Boga. Nie jest możliwym twierdzić, że
każdy naród ma swoich bogów. Biblia zaprzecza twierdzeniu, że muzułmański allah
jest tym samym bogiem, jak Bóg Biblii. Jest tylko jeden Bóg, którego możemy poznać tylko i wyłącznie przez
Jezusa Chrystusa, nie ma żadnej innej drogi prowadzącej do domu Boga Ojca.
Dlatego Apostoł podkreśla, że jest tylko jeden Pośrednik.
Wyraz pośrednik pochodzi z hellenistycznego świata komercyjnego. To
negocjator, który pomaga dwom partiom
dojść do jakiejś transakcji lub umowy, zarówno komercyjnej (handlowej) jak i
też prawnej (w sądzie) lub politycznej.
W Starym Testamencie wyraz pośrednik związany jest z opisem sposobu,
w jaki Bóg utrzymuje relacje z Jego ludem. Przykładem są teksty dotyczące
przymierza (por. Heb. 8:6; 9:15; 12:24).
To, że istnieje jeden Bóg, implikuje, że wszyscy mają dostęp do Boga, ale fakt,
że jest tylko jeden Pośrednik ogranicza dostęp do Niego. Dostęp do Boga jest możliwy
tylko przez jednego unikalnego Pośrednika, którym jest Jezus Chrystus. Tylko
przez Niego można dojść do Boga Ojca, tylko przez Niego można dostąpić
zbawienia. Poza Nim nie ma dostępu do Boga. Wszelkie inne religie, filozofie,
nauki, twierdzenia, głoszące coś innego są kłamstwem pochodzącym od samego
szatana.
Tekst podkreśla nie tylko, że Pośrednikiem jest Jezus Chrystus, ale też, że
Pośrednik jest człowiekiem.
Ciekawym jest,
że Apostoł Paweł w ten sposób nawiązuje do kilku tekstów Starego Testamentu,
mówiących o Synu Człowieczym. Jezus Chrystus jest Synem człowieczym, jest
spełnieniem obietnic ze ST. (IV Mj. 24:7, 17; Izaj. 19:1, 20-25, Dan. 7:13-14).
Jezus Chrystus wypełnił plan Boży, aby zbawić świat w Jego sposób, On jest Tym,
którego obiecał Bóg.
Jezus jest
człowiekiem, stał się człowiekiem, jednym z nas. Adam zgrzeszył, Jezus natomiast
jest drugim Adamem, który jest bez grzechu (Rz. 5:12-21). Pan Jezus
reprezentuje ludzkość, aby zamiast nas umrzeć i znieść karę, która nam sie
należy. Przez to, że On reprezentował nas w swojej śmierci, kiedy Bóg wylał swój
gniew za grzech na Nim, my możemy żyć.
Każdy kto jest
w Chrystusie, zostaje wyzwolony i zbawiony od grzechu i od kary za grzech.
Okup
Pośrednik
Jezus Chrystus złożył siebie jako ofiarę, która jest okupem. Grecki wyraz tłumaczony,
jako okup oznacza zapłacenie, aby ktoś inny stał się wolny, np.
w sytuacji porwania lub niewolnictwa oraz wykupienie kogoś z więzienia. To też
jeden ze sposobów, w jaki Słowo Boże mówi o zbawieniu (por. Gal. 1:4; 2:20; Ef.
5:2).
Pośrednik
Jezus jest Królem, ale w szczególny sposób. On służy, aby dać nam zbawienie. Sam
Jezus powiedział: Albowiem Syn Człowieczy nie przyszedł,
aby mu służono, lecz aby służyć i oddać swe życie na okup za wielu (Mk.
10:45). Apostoł Paweł w wielu miejscach mówi w taki sam sposób (Gal.
1:4; 20:20; Ef. 5:2; Tyt. 2:14).
Apostoł Paweł
w skrócie podsumował Ewangelię, która jest unikalna, ekskluzywna i daje życie. Do
głoszenia tej Ewangelii został powołany.
