Studium
Biblijne
(18) Albowiem gniew Boży z nieba objawia się przeciwko
wszelkiej bezbożności i nieprawości ludzi, którzy przez nieprawość tłumią
prawdę. (19) Ponieważ to, co o Bogu wiedzieć można, jest dla nich
jawne, gdyż Bóg im to objawił. (20) Bo niewidzialna jego istota, to jest wiekuista jego moc
i bóstwo, mogą być od stworzenia świata oglądane w dziełach i poznane umysłem,
tak iż nic nie mają na swoją obronę, (21) dlatego że poznawszy Boga, nie uwielbili go jako Boga i
nie złożyli mu dziękczynienia, lecz znikczemnieli w myślach swoich, a ich
nierozumne serce pogrążyło się w ciemności. (22)
Mienili się mądrymi, a stali się głupi. (23) I
zamienili chwałę nieśmiertelnego Boga na obrazy przedstawiające śmiertelnego
człowieka, a nawet ptaki, czworonożne zwierzęta i płazy; (24)
dlatego też wydał ich Bóg na łup pożądliwości ich serc ku nieczystości, aby
bezcześcili ciała swoje między sobą, (25) ponieważ zamienili Boga prawdziwego na fałszywego i
oddawali cześć, i służyli stworzeniu zamiast Stwórcy, który jest błogosławiony
na wieki. Amen. (26) Dlatego wydał ich Bóg na łup sromotnych namiętności;
kobiety ich bowiem zamieniły przyrodzone obcowanie na obcowanie przeciwne
naturze, (27) podobnie też mężczyźni zaniechali przyrodzonego
obcowania z kobietą, zapałali jedni ku drugim żądzą, mężczyźni z mężczyznami
popełniając sromotę i ponosząc na sobie samych należną za ich zboczenie karę. (28) A ponieważ
nie uważali za wskazane uznać Boga, przeto wydał ich Bóg na pastwę niecnych
zmysłów, aby czynili to, co nie przystoi; (29) są oni
pełni wszelkiej nieprawości, złości, chciwości, nikczemności, pełni są również
zazdrości, morderstwa, zwady, podstępu, podłości; (30)
potwarcy, oszczercy, nienawidzący Boga, zuchwali, pyszni, chełpliwi, wynalazcy
złego, rodzicom nieposłuszni; (31) nierozumni, niestali, bez serca, bez litości; (32) oni,
którzy znają orzeczenie Boże, że ci, którzy to czynią, winni są śmierci, nie
tylko to czynią, ale jeszcze pochwalają tych, którzy to czynią.
W świadomości ludzi żyjących w imperium rzymskim złoty
wiek już minął, sytuacja polityczna pogorszyła się, korupcja stała się coraz
bardziej powszechna. W I wieku n.e. pojawiła się świadomość zagrożenia i powoli
nadchodzącego upadku.
Apostoł Paweł w omawianym rozdziale wspomina o zagrożeniu
i klęsce oraz wyjaśnia czym to jest spowodowane; dalej - pisze o rozwiązaniu,
które Bóg dał w Jezusie Chrystusie.
Upadek i zagrożenie nie są przypadkiem, skutkiem losu,
lecz pochodzą z gniewu Bożego. Nie jest to gniew jednego z wielu bogów (którym
powszechnie przypisywano klęski żywiołowe), lecz jest to gniew jedynego
prawdziwego wszechmocnego Boga Stworzyciela. Jego gniew jest reakcją na nasze
grzechy.
Grzech człowieka nie polega na jego moralnym upadku; to
jest raczej skutek grzeszności człowieka. Grzech człowieka oznacza przede
wszystkim brak uznania Boga Stworzyciela. Jest to bunt człowieka przeciwko
Niemu.
Niemoralność wypływa z tego podstawowego grzechu, co
oczywiście nie oznacza, że człowiek nie jest odpowiedzialny za swoją
niemoralność, wręcz przeciwnie!
Najpierw Apostoł wyjaśnia na czym polega grzech, a
dopiero w wersecie 24 wspomina o niemoralności człowieka, jako skutku, karze za
grzech.
Nie uznawanie Boga oznacza niesprawiedliwość (w. 18).
Jeżeli człowiek nie uznaje Boga, nie wyrażając Mu wdzięczności i nie oddalając
Mu pokłonu, zachowuje się niesprawiedliwie wobec Stwórcy. Niesprawiedliwość
jest grzechem zasługującym na karę.
Idea, że Bóg wylewa swój gniew na ludzi jest przez wielu
odrzucana jako staromodna, jako przeciwieństwo miłości Bożej. Wielu teologów
twierdzi, że gniew Boży nie oznacza nic innego jak logiczną konsekwencję
grzechów ludzkich. To jednak bardziej greckie filozoficzne myślenie
abstrakcyjne o Bogu niż Biblijne głoszenie.
Biblia naucza, że Bóg nie jest jakąś abstrakcją, lecz Bóg
jest Osobą, która osobiście się gniewa z powodu grzechów. W Biblii gniew jest
aspektem osobowości Bożej. Gniew Boży jest logiczną reakcją na grzech ludzki,
ale Bóg nie jest bierny przy tym - On się aktywnie gniewa. Bóg nie może
akceptować tego, że jego stworzenie zostaje przez grzech, przez ludzi,
niszczone. Dlatego Bóg musi reagować.
Apostoł głosi, że każdy człowiek jest w stanie już tylko
na podstawie tego, co widzi w stworzeniu, poznać Boga, zrozumieć i uznać, że
jest Bogiem Stworzycielem. Każdemu człowiekowi został objawiony Bóg w
stworzeniu (w. 19). Nie chodzi tylko o widzenie, ale i o zrozumienie.
Apostoł więc wyraźnie podkreśla, że samo tylko stworzenie
już wystarczy, aby dojść do podstawowej wiedzy i zrozumienia Boga. Nie oznacza to,
że poprzez stworzenie człowiek może mieć osobistą relację z Bogiem. To stało
się tylko możliwe przez osobiste objawienie Boże, które dał nam w Piśmie
Świętym i w Chrystusie. Człowiek jest w stanie na podstawie Bożego stworzenia
przynajmniej tyle zrozumieć, że uzna Boga i - będąc mu wdzięczny - będzie
dziękował Mu i oddawał Mu cześć.
Mimo to, człowiek odrzucił Boga, nie chce Go uznać i
błądzi. To jest grzech przeciwko Bogu.
Za co człowiek sam jest całkiem odpowiedzialny i nie może mieć
wytłumaczenia, że nie wiedział o istnieniu Boga (w. 20).
Niestety, człowiek woli tworzyć swoich własnych bogów.
Zamiast uwielbiać i kłaniać się Stworzycielowi, kłania się rzeczom, które - tak
jak on sam - są częścią stworzonej rzeczywistości w której żyje. Dlaczego tak
się dzieje, że człowiek grzeszy i nie chce uznać Boga? Apostoł wyjaśnia to
dalej w liście do Rzymian (5,12-21).
Ma to ogromne konsekwencje dla całego życia. Myślą, że są
mądrzy, ale są niestety głupi (w. 22). Nie tylko odrzucają jedynego żyjącego
Boga, ale zamiast tego przyjmują podobizny jako boga i oczekują zbawienia od
istot fikcyjnych.
Każda inna religia oznacza zastąpienie chwały
nieśmiertelnego wiecznego Boga fałszywą podobizną stworzoną przez samego
człowieka (w. 23). Innymi słowy: każda inna religia zastępuje Prawdę kłamstwem
(w. 25). Bóg w życiu człowieka jest tym, któremu dziękujemy, któremu dajemy
pokłon, któremu służymy, który jest na pierwszym miejscu w naszym życiu. Dla
wielu bogiem stają się inne religie, pieniądze, sukces, kariera, seks, itp. i
to tym bożkom oddają cześć, która należy się przecież jedynie wszechmocnemu
Stwórcy.
W wersetach 24-32 Apostoł opisuje dość obszernie skutki
gniewu Bożego. Trzy razy powtarza, że Bóg wydał człowieka… (w. 24, 26,
28), a potem znajdujemy opisy na czym polega zachowanie ludzkie.
Gniew Boży polega na tym, że wydaje człowieka, zostawia
go w jego grzechu i grzeszności.
W I wieku n.e. ludzie z gniewem bogów kojarzyli raczej
klęski występujące w przyrodzie. Wszechmogący Bóg karze inaczej: zostawia
człowieka w swoim, z własnej woli wybranym grzechu, a to jest najgorsze, co
człowieka może spotkać.
Apostoł Paweł używa tu tego samego słowa, które w Starym
Testamencie często jest używane, kiedy czytamy, że Bóg wydał wrogów
Izraela, aby mogli zostać pokonanymi w bitwie (np. Ks. Wyjścia 23,32; Ks. Powt.
Prawa 7,23). Ale słowo to też jest używane, kiedy Bóg wydaje Izraela za karę w
ręce wrogów (Ks. Kapłańska 26,25;Jozuego 7,7; Sędziów 2,14; 6,1; i inne). Także
w Nowym testamencie słowo to jest często używane, np. gdy Judasz wydaje Jezusa
(Ew. Mateusza 26,25).
To, że Bóg „wydaje” nie oznacza, że Bóg ich skłania do
dalszego grzeszenia, bo byłoby to sprzeczne z nauczaniem Biblii, mówiącej, że
Bóg jest święty i nienawidzi grzechu.
To, że Bóg wydał człowieka nie oznacza, że człowiek wtedy
już nie jest sam odpowiedzialny za swoje grzechy, skoro Bóg go wydał… Nauczanie
Biblii jest bardzo jasne: człowiek jest w pełni odpowiedzialny za swoje grzechy
(np. Efezjan 4,19).
Niektórzy teologowie twierdzą, że chodzi tu tylko o
logiczne skutki grzechu w historii: grzech powoduje więcej grzechu i więcej
grzeszności w społeczeństwie. To jest prawda i jest częścią gniewu Bożego.
Jednak z tekstu wynika, że jest to więcej niż automatyczne skutki: Bóg wyda
ich, to nie jest bierne, Bóg aktywnie wyda ich. Tak jak sędzia który wyda
winnego straży więziennej, tak Bóg wyda grzesznika do strasznego cyklu
powiększającego się grzechu.
W I wieku n.e. homoseksualizm był tak samo znany i
popularny jak współcześnie. Apostoł nie pisze tu o skłonnościach
homoseksualnych, ale o świadomym zastąpieniu naturalnego seksualnego kontaktu
na homoseksualny i lesbijski.
Należy pamiętać, że wyraz natura (w 26 i 27) nie oznacza
tu tego, co dzisiaj się uważa za naturalne skłonności według których ktoś może
mieć skłonności homoseksualne. Natura oznacza dla Apostoła porządek, który Bóg
włożył w stworzenie, o którym czytamy w Ks. Rodzaju 1-3. Apostoł w jasny sposób
potępia ostrymi słowami wszelkie praktyki homoseksualne jako niezgodne z
porządkiem i Prawem Bożym.
Ludzie zastąpili Boże Prawdy na kłamstwo: zamienili
porządek Boży w stworzeniu na kłamliwy porządek, który nie jest Bożym
porządkiem.
W następnych wersetach (29-31) Apostoł wymienia całą
serię innych grzechów. Są to przede wszystkim grzechy dotyczące życia w społeczeństwie.
Te grzechy pokazują co się dzieje w społeczeństwie, gdzie Bóg już nie jest
uznawany i uwielbiany. To jest społeczeństwo, gdzie człowiek zastąpił Prawdę
Bożą własną ludzką prawdą, gdzie człowiek sam decyduje co jest dobre a co nie,
gdzie człowiek chce samodzielnie żyć bez Boga. Jest to społeczeństwo gdzie
panuje egoizm i nienawiść. Społeczeństwo takie rozpadnie się. Takie są skutki
grzechu a zarazem jest to skutek gniewu Bożego. Bóg wyda zbuntowanego
człowieka swojej grzeszności, a to znaczy, że będzie coraz gorszej w jego życiu
i w społeczeństwie w którym żyje.
Obraz, szkicowany tutaj przez Apostoła Pawła nie jest kolorowy
i pozytywny, ale taki jest rzeczywisty obraz ludzkości. To jest co się dzieje,
kiedy człowiek chce iść własnymi drogami i już nie chce uznać Boga.
Człowiek jest odpowiedzialny za własne grzechy, ale
skutki są o wiele większe. Grzechy człowieka dotyczą także innych. Jeżeli
człowiek zaczyna żyć w grzechu zazwyczaj grzechy stają się coraz poważniejsze i
wpływają na jego otoczenie.
W momencie kiedy rodzice, którzy sami zostali jeszcze
wychowani w rodzinach wierzących, zastąpią Prawdę Bożą kłamstwem w tym, że już
nie uznają Boga, ma to wpływ na otoczenie i następne pokolenia. Ich dzieci i
najbliższe otoczenie zaczyna też żyć w grzechu i kłamstwie. W ten sposób grzech
i wpływ grzechu powiększa się w świecie.
Kain, który od swoich rodziców słyszał o Bogu i Jego
obietnicy zaczął iść swoimi drogami. W końcu grzech u niego tak się rozwinął,
że zabił swego brata, a on i całe następne pokolenia jego zostały wydane na
pastwę grzechu.
Należy pamiętać o tym jak poważny jest grzech: jego
skutki i niszczący wpływ są większe niż często myślimy.
Wygląda to na sytuację beznadziejną. Ale to jest dopiero
początek listu Apostoła Pawła do Rzymian. Właśnie w tym liście Apostoł głosi
łaskę Bożą i wyjaśnia jak wielka jest. Bóg nie chciał zaakceptować takiej
sytuacji, gdzie tylko grzech rządzi. On sam dał rozwiązanie w Jezusie
Chrystusie. Każdy kto jest w Chrystusie już nie podlega gniewowi Bożemu.
