Kiedy przyjdzie Królestwo Boże?

 

Rozpoczęcie (inauguracja) Królestwa Bożego stanowi centrum głoszenia Jana Chrzciciela i Jezusa Chrystusa.

¹ A w one dni przyszedł Jan Chrzciciel, głosząc na pustyni judzkiej i mówiąc: ² Upamiętajcie się, albowiem przybliżyło się Królestwo Niebios. ³ Albowiem ten ci to jest, o którym Izajasz prorok mówił, wypowiadając te słowa: Głos wołającego na pustyni: Gotujcie drogę Pańską, prostujcie ścieżki jego.               (Mt. 3:1-3; cytat z Iz. 40:3)

Forma czasownika przybliżyło się w greckim tekście wyraża, że królestwo nie tylko przybliżyło się, ale faktycznie już rozpoczęło się, choć jeszcze nie do końca zostało zrealizowane.

Jan Chrzciciel zainaugurował działanie Jezusa, i od razu Jezus zaczął głosić Królestwo Boże: Odtąd począł Jezus głosić i mówić: Upamiętajcie się, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebios (Mat. 4:17).

Należy przy tym pamiętać, że grecki wyraz określający Królestwo Boże nie oznacza miejsca, gdzie znajduje się królestwo, lecz oznacza rządzenie (królowanie) Boże. Jan i Jezus głoszą więc: nawróćcie się, bo suwerenne rządy (lub rządzenie) Boże już się zaczęły!

 

Wyraz Ewangelia w oryginale greckim ma znaczenie polityczne. W Imperium Rzymskim np. używano  jej, aby głosić, że został wybrany nowy cesarz, co oznaczało dobrą nowinę dla imperium, gdyż cesarz gwarantował pokój i dobrobyt. Heroldzi głosili: Ewangelia, mamy nowego cesarza! Jedyną właściwą reakcją mieszkańców powinno być czczenie nowego cesarza i płacenie mu należnych podatków. Nie istnieje możliwość zastanawiania się, czy należy poddać się cesarzowi, czy nie.

Głoszenie Ewangelii Jezusa oznacza proklamację, że Jezus Chrystus jest suwerennym, wszechmocnym Królem i Jego rządy się zaczęły. Oznacza to, że każdy człowiek ma się mu poddać. Jeżeli ktoś nie chce, spotka go kara. W rzymskim imperium, każdy, kto się nie poddał władzy cesarskiej, został ukarany. Tak samo każdy, kto nie podda się Jezusowi, otrzyma karę wiecznego potępienia.

 

Sposób, w jaki Królestwo Boże działa jest nieco tajemniczy. Królestwo Boże już jest, ale często tego nie widzimy. Jezus mówił w wielu podobieństwach o Królestwie, aby wyjaśnić, jak ono funkcjonuje. Przykładem jest podobieństwo o ziarnku gorczycznym:

³¹ Inne podobieństwo podał im, mówiąc: Podobne jest Królestwo Niebios do ziarnka gorczycznego, które wziąwszy człowiek, zasiał na roli swojej. ³² Jest ono, co prawda, najmniejsze ze wszystkich nasion, ale kiedy urośnie, jest największe ze wszystkich jarzyn, i staje się drzewem, tak iż przylatują ptaki niebieskie i gnieżdżą się w gałęziach jego.

³³ Inne podobieństwo powiedział im: Podobne jest Królestwo Niebios do kwasu, który wzięła niewiasta i rozczyniła w trzech miarach mąki, aż się wszystko zakwasiło.

 

Do czego dokładnie jest podobne królestwo? Nie jest ono podobne do samego ziarnka, lecz do całego procesu: ziarnko zostaje zasadzone, powoli się rozwija, na początku prawie nic nie widać, ale w końcu wyrasta z niego drzewo. Tak jest z Królestwem Bożym, zaczyna się małe, prawie nie widocznie, ale powoli rozwija się, aż w końcu jednoznacznie będzie widocznie dla wszystkich.

Dla wielu dzisiaj Królestwo Boże jest ukryte, ale wierzący, patrzący duchowymi oczami, w wierze, widzi je, gdyż wszędzie, gdzie widzimy działanie Jezusa w wierzących i w Kościele, tam widzimy obecność Jego Królestwa.

 

W swoim życiu Jezus udowodnił, że jest suwerennym Królem nie tylko nad wszystkimi ludźmi, ale też nad całym stworzeniem. Podczas sztormu uciszył burzę, ponieważ przyroda musi mu być posłuszna (Mat. 8:23-27). Jezus mógł chodzić po wodzie, bo jest Panem nad stworzeniem (Mat. 14:22-33). Nie tylko przyroda, ale też cały świat duchowy musi być posłuszny Królowi Jezusowi, co udowodnił przez wypędzenie demonów (np. Mk. 1:21-28 i inne). To są znaki Królestwa Bożego, wskazujące na rzeczywistość w tym Królestwie. W tej chwili żyjemy w świecie pełnym grzechu i jego skutków, ale kiedy Jezus wróci, jego Królestwo będzie na całej ziemi. Wtedy wróg (szatan) zostanie ostatecznie pokonany i wtedy będziemy żyć w świecie bez grzechu, bez chorób i bez demonów. Wszystkie znaki wskazują na przyszłą rzeczywistość.

 

Chrześcijanin powinien być posłusznym obywatelem swego państwa, ale wie, że należy przede wszystkim do innego państwa - Królestwa Bożego. Król Jezus jest ponad wszelkie władze na tej ziemi a chrześcijanie, jako obywatele Jego Królestwa powinni być Mu posłuszni. Jezus też chce, aby jego obywatele współdziałali w proklamacji Ewangelii Jego Królestwa na całym świecie. Nakazał to swoim uczniom ale przez to też i nam:

¹⁶ A jedenastu uczniów poszło do Galilei, na górę, gdzie im Jezus przykazał. ¹⁷ I gdy go ujrzeli, oddali mu pokłon, lecz niektórzy powątpiewali. ¹⁸ A Jezus przystąpiwszy, rzekł do nich te słowa: Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi. ¹⁹ Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, ²⁰ ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata (Mat. 28:16-20).