11 I widziałem wielki, biały tron i tego,
który na nim siedzi, przed którego obliczem pierzchła ziemia i niebo, i miejsca
dla nich nie było. 12 I widziałem
umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte;
również inna księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli
na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach. 13 I wydało morze
umarłych, którzy w nim się znajdowali, również śmierć i piekło wydały umarłych,
którzy w nich się znajdowali, i byli osądzeni, każdy według uczynków swoich. 14 I śmierć, i piekło
zostały wrzucone do jeziora ognistego; owo jezioro ogniste, to druga śmierć. 15 I jeżeli ktoś nie
był zapisany w księdze żywota, został wrzucony do jeziora ognistego.
Apostoł Jan
widział wielki, biały tron, oraz tego, Kto na nim siedzi. Obraz przypomina
widzenie Daniela, widzącego Sędziwego na ognistym tronie, gotowego do wykonania
sądu nad królestwami świata (Dan. 7:9). Wcześniej Apostoł Jan widział więcej
tronów w niebie (20:4), teraz jest jeden wielki tron (por. Iż. 6:1).
Apostoł Jan
opisuje wizję ostatniego dnia historii świata: dzień sądu ostatecznego. To to
samo wydarzenie, które wcześniej opisał w obrazach żniwa i winobrania (Obj.
14:14-20).
W Nowym
Testamencie czytamy, że Chrystus sądzi (Jn. 5:22; 2 Kor. 5:10), ale rownież, że
Bóg sam siedzi na tronie, aby sądzić (Rz. 14:10). Tu jednoznacznie Bóg Ojciec
siedzi na tronie sądu, tak jak w innych miejscach w Księdze Objawienia
(Obj. 4:2, 9; 5:1, 7, 13; 6:16; 7:10,
15; 19:4; 21:5).
Wskazuje to na
to, że Bóg Ojciec i Syn są zaangażowani w sądzenie a dla nas nie ma sensu, aby
próbować rozróżnić, gdyż Bóg i Jezus są jednym w Trójcy Świętej (Jn. 10:20).
Bóg jest wszechmogący i ma wszelki autorytet i władzę, aby sądzić całe
stworzenie (Obj. 4 i 5).
Opis sądu w
księdze Objawienia przypomina opis sądu w Ewangelii wg Mateusza (Mat. 25:31-46)
i w Księdze Daniela (Dan. 7:9-10; por. Ps. 7:6-8; 47:8-9).
Księga
Objawienia daje różne opisy sądu ostatecznego, co nie oznacza, że są to różne
sądy po kolei. Jednym z problemów z interpretacją Księgi Objawienia jest
zakładanie, że wszystkie opisane wydarzenia będą miały miejsce w kolejności jak
zostały opisane. Tak jednak nie jest, często pewne wydarzenia, jak sąd
ostateczny, zostaje opisany kilka razy za pomocą różnych obrazów.
Niektórzy
uważają, że wierzący otrzymają swoje wynagrodzenie po drugim przyjściu
Chrystusa, przed rozpoczęciem 1000-letniego królestwa (Obj. 20:2, 7), a bezbożni
otrzymają swoje wynagrodzenie (karę) dopiero po tym 1000-letnim królestwie.
Oznaczałoby to, że byłyby dwa różne sądy, jeden opisany w Obj. 20:2, drugi w
Obj. 20:11-14. Problemem z tą wizją jest, że jest to niezgodne z przesłaniem
całej Biblii, która uczy, że jest jeden sąd ostateczny dla wszystkich.
Wielkość Boża
jest tak ogromna, że niebo i ziemia nie mogą istnieć i uciekają. Pojawienie się
chwały Bożej zawsze ma skutki w przyrodzie (II Mj. 19:16; Ps. 114:3, 5; Ez.
38:19-20; 2 Piot. 3:10-12).
Apostoł Jan
widzi, jak ziemia i niebo uciekają z powodu chwały Boga. Do końca nie wiadomo,
czy należy to rozumieć jako język poetycki, czy dosłownie. Czytamy w Biblii, że
zanim nastąpią nowe niebo i ziemia, stare najpierw znikną (Obj. 6:14; 16:20; 21:1).
Także prorok Izajasz o tym pisze: Podnieście ku niebu
oczy i spójrzyjcie na ziemię w dole! Gdyż niebiosa rozwieją się jak dym, ziemia
rozpadnie się jak szata, a jej mieszkańcy poginą jak komary, lecz moje
zbawienie będzie trwać wiecznie, a moja sprawiedliwość nie ustanie (Izaj.
51:6; por. Agg. 2:6-7).
Pan Jezus potwierdza, że Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie
przeminą (Mat. 24:35), a Apostoł Piotr pisze, że niebo i ziemia zostaną
zniszczone przez ogień (2 Piotra 3:10-12).
Nawet jeśli nie jest to do końca jednoznaczne, w jaki sposób wszystko będzie
mieć miejsce, znaczenie jest jasne: Bóg suwerennie osądza wszystko, co było pod
przekleństwem grzechu, czyli całe stworzenie. Nawet niebo i ziemia nie są stałe,
ale tron Boży jest jedynym stałym punktem.
Ta zmiana stanowi przygotowanie do nowej ziemi; najpierw stare niebo i
ziemia mają zniknąć, zanim może przyjść nowe niebo i ziemia (Obj. 21:1, 4-5;
Izaj. 65:17; 66:22; 2 Piotra 3:10-13)
20:12
Przed tronem
stoją wszyscy zmarli, zarówno zbawieni jak i niezbawieni. Wszyscy zmarli, którzy
kiedykolwiek żyli na ziemi doświadczą zmartwychwstania, aby stanąć przed Bożym
tronem. Wszyscy zmarli wielcy i mali, to znaczy, że żaden człowiek nie jest za
wielki, ważny by stanąć przed sądem i nikt nie jest za mały, aby Bóg go
przeoczył i jego sąd byłby bez znaczenia. Są tu wszyscy zmarli, też ci, których
Apostoł Jan wcześniej już wspomniał (Obj. 20:4).
Otwieranie ksiąg
przypomina także wizję Daniela (Dan. 7:10). Księgi zostaną otwarte, ponieważ sąd
jest sprawiedliwy: każdy zostanie osądzony na podstawie faktów, mianowicie jego
czynów.
Nauczanie
sądzenia na podstawie czynów lub uczynków znajdujemy wszędzie w Biblii (np. Ps.
62:12; Jer. 17:10; Mal. 1:3, 16), również w Nowym Testamencie (Rz. 2:6; 1
Piotra 1:17).
Nie chodzi tu
o zbawienie na podstawie uczynków, gdyż Biblia bardzo wyraźnie przeciwstawia
się tej fałszywej nauce, głoszącej, że jesteśmy zbawieni na podstawie naszych uczynków
(np. Ef. 2:8-9). Mimo to znajdujemy w Biblii nauczanie, które mówi o
wynagrodzeniu na podstawie czynów. Chodzi o sąd na podstawie czynów oznaczający
sądzenie dowodów wiary, sądzenie, czy dana osoba naprawdę żyła w relacji z
Bogiem. Prawdziwa wiara zostaje objawiona przez uczynki wiary. Wiara bez
uczynków jest martwa, czyli nie jest wiarą w ogóle (Jak. 2:14-26).
Oprócz księgi
gdzie są zapisane czyny wszystkich ludzi jest jeszcze inna księga: Księga Żywota
(por. Obj. 3:5). W Starym Testamencie czytamy też o księdze, gdzie są zapisane
wszystkie czyny. Mojżesz prosił, aby Bóg go wymazał z tej księgi, aby Izrael
mógł otrzymać przebaczenie (II Mj. 32:32). Izajasz mówi o tych, którzy są
zapisani, aby mogli żyć w Jeruzalem (Izaj. 4:3; por. Dan. 12:1; Mal. 3:6; Obj.
3:5; 17:8; 21:27).
Dla nas nie
jest całkiem jasnym, jaki związek istnieje między czynami zapisanymi w księdze
oraz zapisem zbawionych w księdze żywota. Całkowicie jasnym natomiast jest, że
sąd zostanie wykonany na podstawie zapisów w obu księgach. Sąd ostateczny jest
sądem dla wszystkich ludzi, nie tylko dla bezbożnych, lecz także dla
zbawionych.
Zbawiony
jednak nie musi się bać, gdyż jest w Chrystusie, który zapłacił za wszelkie
jego grzechy. Tylko jeśli jesteś w Chrystusie, twoje imię zostało zapisane w
Księdze Żywota i tylko wtedy będziesz żył. Jeśli twoje imię jest zapisane tylko
w pierwszej księdze, oznacza, że jesteś osądzony na podstawie twoich czynów,
czyli twoich grzechów, co oznacza, że jesteś potępiony.
20:13
Cztery razy
apostoł Jan zapewnia, że wszyscy zmarli są obecni. Dlatego wszyscy zmarli muszą
stanąć przed tronem Bożym; wszystkie miejsca, które trzymały zmarłych mają ich
oddać.
Wszyscy zmarli
zostaną osądząeni, dlatego wszystkie miejsca, gdzie zmarli są ,mają ich oddać,
gdyż nie mają prawa do nich. Tylko Bóg ma prawo do nich, bo Chrystus zwyciężył
nad śmiercią. Morze ma oddać zmarłych, co wskazuje na to, że także ci, którzy
zginęli i nie mają grobu staną przed sądem. Poza tym w starożytności morze było
uważane za miejsce skąd pochodziło zło i gdzie zło zatrzymywało zmarłych (Job
26:5-6). Słowo tłumaczone, jako piekło (gr. hades) w języku greckim czasami
oznacza piekło, czyli miejsce gdzie po śmierci znajdują się niesprawiedliwi i bezbożni
(jak np. Łk. 16:23). Czasami też jest ogólnym wyrazem
oznaczającym krainę śmierci w ogólności (np. Dz. Ap. 2:27).
Morze, kraina zmarłych i piekło oddadzą zmarłych; każdy powróci do życia,
aby stanąć przed sądem ostatecznym i zostać osądzonym przez Jezusa Chrystusa (Mat.
16:27; Jn 5:28-29; Dz.Ap. 17:31; 2 Kor. 5:10).
Niewierni zostaną osądzeni i ukarani według ich czynów, czyli według ich grzechów
i jest to sprawiedliwy sąd (Rz. 3:23; Obj. 20:15). Wierzący zostaną też osądzeni,
ale ich imiona znajdują się w Księdze Żywota i dlatego mogą wejść do nowego
nieba i ziemi (21:1). Jest to możliwe, ponieważ w Księdze Żywota znajduje się
każdy, kto jest zbawiony przez Chrystusa, kto wierzy w Niego. Jezus zapłacił za
wszystkie ich grzechy, otrzymał sąd i gniew Boży za swoich wybranych, aby oni
mogli być zapisani w Księdze Żywota i otrzymali wieczne życie. Jezus jest
Barankiem, Który został zabity zamiast wierzących (Obj. 13:8). Decydujące nie
są zapisane czyny, lecz czyny Jezusa Chrystusa, decydującym jest, czy
uwierzysz, że jesteś grzesznikiem, i tylko Chrystus może Cię zbawić od gniewu
Bożego.
Czyny
zbawionych, które zostały zapisane, są świadectwem wiary w Chrystusa i są
podstawą na ich zapłatę, wynagrodzenie (1 Kor. 3:14-15). Dlatego wierzący nie muszą
doświadczyć drugiej śmierci. Już prorok Izajasz zapowiadał, że Wszechmocny Pan zniszczy (dosłownie: połknie) śmierć na wieki i
zetrze łzę z każdego oblicza, i usunie hańbę swojego ludu na całej ziemi (Izaj.
25:8).
Jezioro ognia
wskazuje nie tylko na karę czekającą wrogów Pana, ale też na kompletne ich zniszczenie.
Jest to druga śmierć, czyli miejsce gdzie pójdzie każdy, kto tylko wróci ze
śmierci, aby zostać osądzonym przez Boga. Tak jak będzie drugie i lepsze życie
dla zbawionych, tak też druga i gorsza śmierć dla bezbożnych. Ogień ten został
przygotowany dla diabłów i jego aniołów (Mt. 25:41).
20:14
Śmierć i hades
zostaną teraz wrzucone do jeziora ognia, gdzie zwierzę i fałszywy prorok
(19:10) diabeł (20:10) już są. Także Apostoł Paweł pisze o tym, że śmierć jest
ostatnim wrogiem, który zostanie pokonany (1 Kor. 15:26, 54-55).
Śmierć, która
jest ostatnim wrogiem zostanie zniszczona, kiedy Jezus Chrystus powróci i obudzi
wiernych z martwych. Dlatego śmierć i kraina śmierci zostaną jako ostatnie
wrzucone do jeziora ognia, gdzie już są zwierzę (bestia) i fałszywy prorok
(Obj. 19:20) oraz szatan (Obj. 20:10).
Pierwsza
śmierć jest śmiercią naturalną, której doświadczy każdy człowiek o ile Jezus
nie wróci wcześniej. Druga śmierć jest jeziorem ognistym, czyli piekłem. Ci,
zapisani w księdze żywota nie doświadczą drugiej śmierci, gdyż mogą wejść do
nowego nieba i ziemi i żyć wiecznie. Ci zaś, których imiona nie są w księdze
żywota, ponieważ odrzucili Jezusa, doświadczą drugiej śmierci, co oznacza, że
zostaną wrzuceni do jeziora ognia, czyli do piekła.
Jezioro ognia
zostaje wymienione we wszystkich czterech opisach zakończenia świata (Obj.
19:20; 20:10; 20:14-15; 21:8). Piekło nie jest miłym tematem, wolimy unikać
mówienia o nim, ale jest straszną rzeczywistością, ponieważ Bóg sądzi
sprawiedliwie.
W końcu, po
sądzie ostatecznym, wszystko i każdy, kto się przeciwstawia Bogu, zostanie
zniszczony, gdyż nie ma miejsca dla niego w nowym niebie i ziemi. Ci, którzy
zaufali Jezusowi i uwierzyli, że On zapłacił za grzechy, będą mogli wejść do Królestwa.
Nikt nie
uniknie sądu Bożego, a sąd jest straszny dla bezbożnego. Dla tych natomiast,
którzy zaufali Jezusowi oznacza to ostatecznie wyzwolenie od grzechów i
grzeszności oraz początek nowego życia.
