Rozważanie
I ustanowię nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem; ono zdepcze ci głowę, a ty ukąsisz je w piętę.
I Mojżeszowa / Rodazju 3:15
Galacjan 4:4-5
W raju człowiek żył w doskonałej jedności ze Stworzycielem, ale przez swój grzech stracił ten wspaniały stan. Od razu po grzechu Bóg odszukał człowieka i ogłosił mu konsekwencje jego grzechu, czyli karę i przekleństwo. Przez grzech człowiek odłączył się od Boga, pozbawiając się prawa dostępu do Niego. Bóg wypędził go z raju. Człowiek jest duchowo martwy i fizycznie też umrze. Przez swój grzech wszystko zepsuł i znalazł się z własnej winy w beznadziejnej sytuacji.
Jednak Bóg zareagował
nie tylko potępieniem i gniewem. Natychmiast po grzechu, Bóg dał mu obietnicę.
Bóg powiedział do węża: I ustanowię nieprzyjaźń między
tobą a kobietą, między twoim potomstwem
a jej potomstwem; ono zdepcze ci głowę, a ty ukąsisz je w piętę (I
Mojżeszowa 3:15).
W tym okazała się łaska Boża, że nie chciał pozostawiać człowieka w jego
nędzy, lecz sam zaoferował ratunek z tej sytuacji. Bóg pocieszył Adama i Ewę,
że sam da im zbawienie. Obiecał, że mimo kary i śmierci, narodzi się potomstwo,
nowe pokolenie ludzi. Ewa urodziła synów, co jest znakiem łaski Boga. Grzech oznacza śmierć, ale
Bóg daje nowe życie, nowe pokolenie, rodzą się Kain i Abel. Z nich narodzą się następne
pokolenia, wiele pokoleń później urodzi się Abraham, z którego Bóg uczyni
wielki naród. Znowu wiele wieków później urodzi się potomstwo, Dawid, który zostanie
namaszczony, jako król ludu Bożego. On otrzyma potwierdzenie obietnicy danej
Adamowi i Ewie, w której Bóg dodaje, że ten Potomek, Który zbawi, będzie Królem
z rodu Dawida: a gdy dopełnią się dni twoje i zaśniesz ze
swoimi ojcami, Ja wzbudzę ci potomka po tobie, który wyjdzie z twego łona, i
utrwalę twoje królestwo (2 Samuela 7:14).
Obietnica ta
jest znakiem, że Bóg nie zapomniał o swej obietnicy, mimo to, że trwało to tak
długo, zanim przyszedł Zbawiciel. Potomek z domu Dawida jest tym samym
obiecanym Adamowi i Ewie przez Boga.
Bóg obiecał
potomstwo, co znaczy, że Ten, kto zdepcze głowę węża, czyli kto zwycięży i
pokona szatana, urodzi się z kobiety, będzie człowiekiem. Jednak, ponieważ Adam
poniósł klęskę, potomstwo jego nie byłoby w stanie pokonać skutków grzechu, ponieważ
każdy człowiek rodzi się w grzechu. Żaden potomek Adama i Ewy nie spełnił
Prawa, wszyscy zgrzeszyli i zasłużyli na śmierć (Rzymian 3:23).
Potrzebne jest
potomstwo kobiety pochodzące z nieba (por. Daniel 7:13-14; Rzymian 5:12-19).
Bóg wybrał
długą drogę do Jezusa Chrystusa. Zanim Jezus się urodzi, narodzi się wiele
potomków Adama i Ewy, grzeszników, nie nadających się do tego, by zbawić lud. Mężowie
Boży tacy, jak np. Mojżesz, Jozue, Samuel, Dawid, Eliasz, i inni, którzy
służyli Panu, prowadzili lud, byli również grzeszni. Jednocześnie wskazywali na
Chrystusa, Potomka, który miał przyjść w Bożym czasie.
Gdy nadeszło wypełnienie czasu, zesłał Bóg Syna swego, który się narodził z niewiasty i podlegał zakonowi, aby wykupił tych, którzy byli pod zakonem, abyśmy usynowienia dostąpili. (Gal. 4:4-5)
Wiele wieków
później, w Bożym czasie i po wielu grzechach i cierpieniach, Bóg zesłał swego Syna,
który urodził się w małym miasteczku Betlejem z Marii.
Celem Syna było,
aby wykupił tych, którzy byli pod zakonem, abyśmy
usynowienia dostąpili (Galacjan 4:5). Przez grzech Adama i Ewy, każdy
człowiek, który kiedykolwiek się urodził, jest grzesznikiem, jest niewolnikiem
grzechu. Człowiek nie jest w stanie nie grzeszyć, grzech nad nim panuje. Przez
grzech człowiek stał się sługą szatana, potępionym ku wiecznej śmierci, ku życiu
bez Boga. Obietnica potomstwa polega na tym, że Bóg chce uratować człowieka od
tego strasznego losu. Potrzebne jest wykupienie z niewolnictwa. Ktoś musi
zapłacić karę za nasze grzechy, gdyż człowiek sam nie jest w stanie. Jedynym,
kto może zapłacić jest Ten, kto jest człowiekiem, ale bez grzechu. Jezus
Chrystus urodził się, jako człowiek z ludzkiej matki, Który jednocześnie jest
Bogiem, mającym Ojca w niebie.
Zwycięstwo obiecanego Zbawiciela nie będzie pozbawione cierpienia i walki. Bóg mówi do węża (szatana): ono zdepcze ci głowę, a ty ukąsisz je w piętę (I Mojżeszowa / Rodzaju 3:15b). Ostatecznie potomstwo kobiety zwycięży; zdeptanie głowy oznacza śmierć. Mimo ostatecznego zwycięstwa, wąż ukąsi w piętę, co jest bardzo bolesne, ale nie śmiertelne. Zwycięstwo nastąpi po bolesnej walce i cierpieniu, także Zbawiciel musi najpierw cierpieć (por. Izajasz 53:12; Ew. Łukasza 24:26, 46-47; Rzymian 16:20; 2 Koryntian 1:5-7; 1 Piotra 1:11).
Pan Jezus
cierpiał przez całe swe życie, a cierpienie na krzyżu było tak wielkie, że
żaden człowiek nie może tego zrozumieć. Po śmierci krzyżowej Jezusa wydawało
się, że szatan zwyciężył i że nie ma już nadziei. Jednak było to ‘tylko’ ukąszenie
w pietę; po cierpieniu nastąpiło zwycięstwo. Po trzech dniach Jezus udowodnił przez
swe zmartwychwstanie, że ostatecznie zwyciężył, że ostatecznie złamał siłę grzechu
i szatana. Pokonał ostatniego wroga, którym jest śmierć, która weszedł na świat
przez grzech. Dlatego Apostoł Paweł może wołać:
Pochłonięta jest śmierć w zwycięstwie!
Gdzież jest, o śmierci, zwycięstwo twoje? Gdzież jest, o śmierci, żądło twoje? (56) A żądłem śmierci
jest grzech, a mocą grzechu jest zakon; ale Bogu niech będą dzięki, który nam
daje zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa (1 Koryntian
15:54b-57).
W raju Bóg obiecał człowiekowi potomstwo, które zwycięży, aby człowiek był szczęśliwy i znowu żył z Bogiem. Stworzyciel nie pozwoli na ostateczne zniszczenie Jego stworzenia. Bóg stworzył człowieka, aby żył w bliskiej relacji z Nim, jako Jego obraz. Obiecał Potomstwo, aby znowu człowiek mógł żyć z Bogiem.
Apostoł Paweł
określa to w taki sposób: aby wykupił tych, którzy byli
pod zakonem, abyśmy usynowienia dostąpili (Galacjan 4:5). Chrystus
wykupił wierzących, to znaczy, że wierzący stali się Jego własnością. Celem
tego było usynowienie, adoptowanie, jako dzieci. Bóg chce, żebyśmy żyli w
najbliższej relacji z Nim, jaką znamy; relacji rodzic – dziecko. Jako dziecko
współdziedziczymy wszystko, co Chrystusowe, będziemy razem z Nim rządzić nad
stworzeniem, zgodnie z celem, do którego Bóg stworzył człowieka (I Mojżeszowa /
Rodzaju 1:28-29; 2 Tymoteusza 2:11-13; por. Rzymian 8:17).
To całkowicie
i wyłącznie dzieło Boże, człowiek nic nie może tu uczynić. Gdyby od nas
zależało, szatan by zwyciężył, dlatego dziękujemy i uwielbiamy Boga, że nie
pozwolił na to, lecz chciał nas zbawić z powodu swojej nieskończonej łaski.
